Στο πρόσωπο της Παναγίας οι μεγάλοι Πατέρες, θεολόγοι και υμνωδοί της Εκκλησίας βλέπουν ό,τι πιο εκλεκτό, λαμπερό, καθαρό και όμορφο έχει να παρουσιάσει η ανθρώπινη φύση μπροστά στο Θεό.
Όμως, παρά το μεγαλείο της αγιότητας και της θείας χάριτος που ακτινοβολεί, δεν παύει να είναι και Εκείνη ένας άνθρωπος από εμάς.
Όταν, λοιπόν, ατενίζουμε την εικόνα Της, δεν ελπίζουμε μόνον στον Θεό, αλλά και στον άνθρωπο.
Γιατί η μορφή Της μας λέει ότι ο άνθρωπος δεν είναι μόνο πτώσεις, πάθη, λάθη, ενοχές, αδιέξοδα και αμαρτίες.
Είναι και πάλη για ανόρθωση και ανακαίνιση, προσπάθεια για κάθαρση και αρετή, αγώνας για διόρθωση και τελείωση, πείνα και δίψα για αλήθεια, αγάπη και ζωή.
Γι’ αυτό, ας συνειδητοποιήσουμε ότι ζούμε σε ένα δαιμονικό ψέμα, κάθε φορά που παραμορφώνουμε αυτό που είμαστε και ξεχνάμε αυτό που πρέπει να γίνουμε.
Αγαπητοί αδελφοί, η ύπαρξη και η ζωή της Παναγίας αποδεικνύει ότι στο σχέδιο της σωτηρίας ο Θεός θέλει και ο άνθρωπος μπορεί να συνεργαστεί μαζί Του.
Οταν ο άνθρωπος αφεθεί στην αγάπη του Θεού και απελευθερωθεί από τα βασανιστικά ερωτήματα για το πώς και το γιατί, πλησιάζει την ερχόμενη βασιλεία του Θεού. Αμήν.
Αρχιμ. Ν.Κ.
”Φωνή Κυρίου”, 15/08/2010, Αριθ. Φυλ. 33