Στο κελλί του που πήρε από την ημέρα που έγινε μεγαλόσχημος το όμοιο με σπηλιά δεν υπήρχε παρά μόνο ένα παράθυρο.
Απ’ εκεί φωτιζόταν.
Κάποτε πήρε την απόφαση να το κλείση κι’ αυτό.
– Τι μου χρειάζεται το αισθητό φως; είπε. Η Πανάχραντος είναι το φως των ματιών και της ψυχής μου.
Έτσι κάλυψε το άνοιγμα του παραθύρου με την εικόνα της και κρέμασε εκεί μια ακοίμητη κανδήλα, που το αμυδρό φως της φώτιζε το κελλί.
Η εικόνα αυτή στην υπόλοιπη ζωή του ήταν μάρτυρας των μυστικών του ανατάσεων.
Προσευχόμενος κάποτε μπροστά στην εικόνα ζήτησε από την Δέσποινα να του αποκάλυψη την αποστολή που πήρε πάνω του με το σχήμα [όταν έγινε μεγαλόσχημος].
Και άκουσε την φωνή της:
– Το σχήμα που πήρες σημαίνει, να αγιάζης τον εαυτό σου με την προσευχή, για χάρι όλου του κόσμου.
Από το βιβλίο «Στάρετς Παρθένιος» των εκδόσεων της Ιεράς Μονής Παρακλήτου.