Δυστυχώς οι περισσότεροι άνθρωποι δεν δοξολογούν και δεν ευχαριστούν το Χριστό. Μάτια έχουν και μάτια δεν έχουν. Ζουν σαν τυφλοί μέσα στον όμορφο κόσμο, και ένα «Δόξα σοι ο Θεός» δεν λένε. Είνε τυφλοί ψυχικώς.
Η απιστία και η αμαρτία έχουν τυφλώσει τα μάτια της ψυχής τους και δεν βλέπουν και δεν αισθάνονται τίποτα. Αυτοί οι άνθρωποι, όσο έξυπνοι κι αν είνε και όσα γράμματα κι αν ξέρουν, μοιάζουν σαν το γαϊδουράκι, που το αφεντικό τού κλείνει τα μάτια με το τυφλοπάνι, το δένει στο μαγγανοπήγαδο, και το δυστυχισμένο ζώο που δεν βλέπει αρχίζει να τρέχη, με την εντύπωση ότι τρέχει σε δρόμο, ενώ συνεχώς στο ίδιο μέρος βρίσκεται, κάνοντας διαρκώς τούς ίδιους γύρους.
Έτσι είνε και οι άπιστοι. Τα αφεντικό τους, ο διάβολος, τους έχει σκεπάσει τα μάτια της ψυχής με το δικό του τυφλοπάνι και δεν βλέπουν οι δυστυχείς. Δεν βλέπουν τα έργα του Θεοῦ.
Δεν βλέπουν, ότι κάθε έργο του Θεού, και το πιό μικρό, όπως είνε ένα μυρμηγκάκι, είνε ένα θαυμάσιο κατασκεύασμα, που ξεπερνά σε τελειότητα και το καλύτερο εργοστάσιο τού κόσμου. Δεν βλέπουν τα θαύματα του Χριστού, της Παναγίας και των αγίων.
Και δεν βλέπουν, γιατί δεν πιστεύουν.
Όλα προσπαθούν να τα εξηγήσουν υλιστικώς.
Η ύλη! σου λένε· από την ύλη βγήκαν όλα. Αλλα τι είνε η ύλη; Πώς βρέθηκε; Πώς εξελίχθηκε; Πώς έγινε μάτι, αυτί, καρδιά; Πώς έγινε δύναμι και ενέργεια; Πώς έγινε σκέψι, αίσθημα και θέλησι; Πώς έγινε πνεύμα;
Στα ερωτήματα αυτά δεν μπορούν ν’ απαντήσουν οι άπιστοι.