Το Ευαγγέλιο σήμερα Δευτέρα 7 Ιουλίου 2025

ΚΑΤΑ ΜΑΤΘΑΙΟΝ ΙΒ´ 9 – 13

⁹ Καὶ μεταβὰς ἐκεῖθεν ἦλθεν εἰς τὴν συναγωγὴν αὐτῶν· ¹⁰ καὶ ἰδοὺ ἄνθρωπος ἦν ἐκεῖ τὴν χεῖρα ἔχων ξηράν· καὶ ἐπηρώτησαν αὐτὸν λέγοντες· Εἰ ἔξεστι τοῖς σάββασι θεραπεύειν; ἵνα κατηγορήσωσιν αὐτοῦ. ¹¹ ὁ δὲ εἶπεν αὐτοῖς· Τίς ἔσται ἐξ ὑμῶν ἄνθρωπος ὃς ἕξει πρόβατον ἕν, καὶ ἐὰν ἐμπέσῃ τοῦτο τοῖς σάββασιν εἰς βόθυνον, οὐχὶ κρατήσει αὐτὸ καὶ ἐγερεῖ; ¹² πόσῳ οὖν διαφέρει ἄνθρωπος προβάτου; ὥστε ἔξεστι τοῖς σάββασι καλῶς ποιεῖν. ¹³ τότε λέγει τῷ ἀνθρώπῳ· Ἔκτεινόν σου τὴν χεῖρα· καὶ ἐξέτεινε, καὶ ἀποκατεστάθη ὑγιὴς ὡς ἡ ἄλλη.

Ερμηνευτική απόδοση στα νέα Ελληνικά Π. Τρεμπέλα

ΚΑΤΑ ΜΑΤΘΑΙΟΝ ΙΒ´ 9 – 13

⁹ Καὶ ἀφοῦ ἔφυγεν ἀπ’ ἐκεῖ, ὅπου ἔγινεν ἡ συζήτησις αὐτή, ἦλθεν εἰς τὴν συναγωγήν τους. ¹⁰ Καὶ ἰδοὺ ἦτο ἐκεῖ ἄνθρωπος, ποὺ εἶχε ξηρὸν καὶ ἀκίνητον τὸ χέρι του.Καὶ τὸν ἠρώτησαν λέγοντες· Ἐὰν ἐπιτρέπεται ἀπὸ τὸν νόμον νὰ ἐνεργῇ κανεὶς θεραπείας κατὰ τὰ Σάββατα; Καὶ τὸν ἠρώτησαν ὅχι διὰ νὰ διδαχθοῦν, ἀλλὰ διὰ νὰ τὸν κατηγορήσουν διὰ τὴν ἀπάντησιν, ποὺ θὰ ἔδιδεν. ¹¹ Ὁ δὲ Ἰησοῦς εἶπεν εἰς αὐτούς· Ποῖος ἄνθρωπος ἀπὸ σᾶς θὰ εὑρεθῇ, ποὺ θὰ ἔχῃ ἔνα πρόβατον, καὶ ἐὰν πέσῃ τοῦτο εἰς ἡμέραν Σαββάτου μέσα εἰς λάκκον, δὲν θὰ τὸ πιάσῃ καὶ δὲν θὰ τὸ σηκώσῃ; ¹² Πόσον λοιπὸν διαφέρει ὁ ἄνθρωπος ἀπὸ τὸ πρόβατον; Ἀναμφιβόλως ὁ ἄνθρωπος εἶναι ἀσυγκρίτως τιμιώτερος ἀπὸ τὸ πρόβατον.Ὥστε ἐπιτρέπεται κατὰ τὰς ἡμέρας Σαββάτων νὰ κάμνῃ κανεὶς τὸ καλὸν καὶ εἰς ζῶα, ἀλλὰ πολὺ περισσότερον εἰς ἀνθρώπους. ¹³ Τότε λέγει εἰς τὸν ἄνθρωπον· Ἄπλωσε τὸ χέρι σου.Καὶ ἐκεῖνος μολονότι ἀπὸ τὴν ἀσθένειάν του ἐδυσκολεύετο νὰ πράξῃ τοῦτο, ὅμως φανερώνων τὴν πίστιν του κατέβαλε προσπάθειαν καὶ τὸ ἄπλωσε καὶ ἐπανῆλθε τὸ χέρι εἰς τὴν προτέραν κατάστασιν, ὑγιὲς σὰν τὸ ἄλλο.

Ο Απόστολος σήμερα Δευτέρα 7 Ιουλίου 2025

ΠΡΟΣ ΡΩΜΑΙΟΥΣ ΙΒ´ 4 – 5

⁴ καθάπερ γὰρ ἐν ἑνὶ σώματι πολλὰ μέλη ἔχομεν, τὰ δὲ μέλη πάντα οὐ τὴν αὐτὴν ἔχει πρᾶξιν, ⁵ οὕτως οἱ πολλοὶ ἓν σῶμά ἐσμεν ἐν Χριστῷ, τὸ δὲ καθ’ εἷς ἀλλήλων μέλη.

ΠΡΟΣ ΡΩΜΑΙΟΥΣ ΙΒ´ 15 – 21

¹⁵ χαίρειν μετὰ χαιρόντων καὶ κλαίειν μετὰ κλαιόντων. ¹⁶ τὸ αὐτὸ εἰς ἀλλήλους φρονοῦντες, μὴ τὰ ὑψηλὰ φρονοῦντες, ἀλλὰ τοῖς ταπεινοῖς συναπαγόμενοι. μὴ γίνεσθε φρόνιμοι παρ’ ἑαυτοῖς. ¹⁷ μηδενὶ κακὸν ἀντὶ κακοῦ ἀποδιδόντες. προνοούμενοι καλὰ ἐνώπιον πάντων ἀνθρώπων· ¹⁸ εἰ δυνατόν, τὸ ἐξ ὑμῶν μετὰ πάντων ἀνθρώπων εἰρηνεύοντες. ¹⁹ μὴ ἑαυτοὺς ἐκδικοῦντες, ἀγαπητοί, ἀλλὰ δότε τόπον τῇ ὀργῇ· γέγραπται γάρ· ἐμοὶ ἐκδίκησις, ἐγὼ ἀνταποδώσω, λέγει Κύριος. ²⁰ ἐὰν οὖν πεινᾷ ὁ ἐχθρός σου, ψώμιζε αὐτόν, ἐὰν διψᾷ, πότιζε αὐτόν· τοῦτο γὰρ ποιῶν ἄνθρακας πυρὸς σωρεύσεις ἐπὶ τὴν κεφαλὴν αὐτοῦ. ²¹ μὴ νικῶ ὑπὸ τοῦ κακοῦ, ἀλλὰ νίκα ἐν τῷ ἀγαθῷ τὸ κακόν.

Ερμηνευτική απόδοση στα νέα Ελληνικά Π. Τρεμπέλα

ΠΡΟΣ ΡΩΜΑΙΟΥΣ ΙΒ´ 4 – 5

⁴ Διότι, καθὼς εἰς ἕνα σῶμα ἔχομεν πολλὰ μέλη, ὅλα δὲ τὰ μέλη δὲν ἔχουν τὸ αὐτὸ ἔργον, ⁵ ἔτσι οἱ πολλοὶ ἐν τῇ Ἐκκλησίᾳ πιστοί, εἴμεθα ἕνα σῶμα ἕνεκα τῆς ἑνώσεώς μας μὲ τὸν Χριστόν, ὁ καθένας δὲ εἴμεθα μέλη ἀλλήλων καὶ συνεπῶς ὀφείλομεν ταπεινοφρόνως νὰ συνεργαζώμεθα καὶ νὰ ὑπηρετῇ ὁ καθένας τὸ ὅλον σῶμα τῆς Ἐκκλησίας.

ΠΡΟΣ ΡΩΜΑΙΟΥΣ ΙΒ´ 15 – 21

¹⁵ Χαίρετε μαζὶ μὲ ἐκείνους ποὺ χαίρουν καὶ κλαίετε μαζὶ μὲ ἐκείνους ποὺ κλαίουν. ¹⁶ Νὰ ἔχετε μεταξύ σας τὰ αὐτὰ φρονήματα καὶ σχέσεις ἁρμονικάς. Μὴ ἀποβλέπετε καὶ μὴ ἐπιζητεῖτε τὰς ὑψηλὰς διακρίσεις καὶ τιμάς, ἀλλὰ νὰ συγκαταβαίνετε πρὸς τοὺς ταπεινοὺς καὶ νὰ συμμερίζεσθε τὴν ταπεινήν τους θέσιν καὶ ἀσημότητα. Μὴ σχηματίζετε διὰ τὸν ἑαυτόν σας τὸ φρόνημα, ὅτι εἶσθε συνετοὶ καὶ ἔχετε σεῖς ὅλην τὴν γνῶσιν, ὥστε νὰ μὴ σᾶς χρειάζεται ἀπὸ ἄλλον συμβουλή. ¹⁷ Μὴ ἀποδίδετε εἰς κανένα κακὸν ἀντὶ κακοῦ ποὺ σᾶς ἔκαμε. Νὰ εἶσθε προνοητικοὶ καὶ προσεκτικοί, ὥστε ἡ διαγωγή σας νὰ εἶναι ἔντιμος καὶ νὰ παρουσιάζεται καλὴ εἰς τὰ μάτια ὅλων τῶν ἀνθρώπων, διὰ νὰ μὴ σκανδαλίζωνται οὗτοι ἐξ αὐτῆς καὶ σχηματίζουν κακὴν ἰδέαν διὰ τὸ εὐαγγέλιον. ¹⁸ Ὅσον ἐξαρτᾶται ἀπὸ σᾶς, προσπαθεῖτε νὰ ἔχετε εἰρηνικὰς σχέσεις μὲ ὅλους, ἂν εἶναι δυνατόν, τοὺς ἀνθρώπους. ¹⁹ Μὴ ζητῆτε, ἀγαπητοί, μὲ ἐκδικήσεις νὰ ὑπερασπίζετε τὸν ἑαυτόν σας, ἀλλὰ δώσατε τόπον εἰς τὴν ὀργὴν τοῦ Θεοῦ νὰ ἒλθῃ καὶ νὰ κάμῃ αὐτὴ τὴν ἐκδίκησιν. Διότι εἶναι γραμμένον· Ἐγὼ θὰ κάμω τὴν ἐκδίκησιν· Ἐγὼ θὰ ἀνταποδώσω, λέγει ὁ Κύριος. ²⁰ Ἐὰν λοιπὸν πεινᾷ ὁ ἐχθρός σου, δίδε ψωμὶ καὶ τροφὴν εἰς αὐτόν· ἐὰν διψᾷ, φέρε του νερὸ νὰ πίῃ· διότι, ἐὰν πράττῃς αὐτό, θὰ μαζεύσῃς ἐπὶ τῆς κεφαλῆς του σὰν ἄλλα κάρβουνα ἀναμμένα σωροὺς ἐντροπῆς καὶ τύψεως συνειδήσεως. ²¹ Μὴ νικᾶσαι ἀπὸ τὸ κακόν, ὥστε διὰ παραφορῶν καὶ ἐκδικήσεων νὰ παρασύρεσαι καὶ σὺ εἰς αὐτό, ἀλλὰ νίκα μὲ τὸν καλὸν τρόπον καὶ μὲ τὴν ἀγαθοεργίαν τὸ κακόν. Αὐτὰ εἶναι τὰ καθήκοντα, τὰ ὁποῖα ὁ καθένας σας ὡς μέλος τῆς Ἐκκλησίας πρέπει νὰ τηρῇ ἀπέναντι τῶν ἄλλων Χριστιανῶν ἀδελφῶν του.

Ευαγγέλιο σήμερα Δευτέρα 7 Ιουλίου 2025 – Σύντομο σχόλιο

Το απόσπασμα αυτό από το Κατά Ματθαίον Ευαγγέλιο (ΙΒ΄ 9–13) αποτελεί μία δυναμική αποκάλυψη του προσώπου του Χριστού ως Κύριου του Σαββάτου και θεραπευτή της ανθρώπινης οδύνης, αλλά και μία βαθιά σύγκρουση ανάμεσα στον τύπο του Νόμου και στο πνεύμα της αγάπης.

Θεολογικό σχόλιο:

Ο Ιησούς εισέρχεται στη συναγωγή –τον κατεξοχήν χώρο λατρείας και νομικής διδασκαλίας– και εκεί συναντά έναν άνθρωπο με ξηράν χείρα. Οι Φαρισαίοι, όχι με διάθεση μαθητείας, αλλά με σκοπό να τον παγιδεύσουν, τον ρωτούν: «Ἔξεστι τοῖς σάββασι θεραπεύειν;»

Ο Χριστός απαντά με παράδειγμα καθημερινό και αποκαλυπτικό: Όπως δεν θα αφήνατε ένα πρόβατο να υποφέρει σε λάκκο το Σάββατο, πόσο μάλλον έναν άνθρωπο, εικόνα του Θεού! Αν επιτρέπεται να σώζεις ζώο το Σάββατο, δεν επιτρέπεται ακόμη περισσότερο να σώζεις άνθρωπο;

Η απάντησή Του ανυψώνει την ανθρώπινη αξία πάνω από τις νομικές φορμαλιστικές παραδόσεις:

«Πόσῳ διαφέρει ὁ ἄνθρωπος ἀπὸ τοῦ προβάτου!»

Πνευματικό βάθος:

Ο Χριστός δεν ακυρώνει το Σάββατο, αλλά αποκαθιστά τον σκοπό του: όχι ως καταπίεση, αλλά ως ημέρα αγάπης, ελέους και θεραπείας.
Η πράξη Του –να θεραπεύσει τον άνθρωπο– δεν είναι απλώς θαύμα: είναι αποκατάσταση της ζωής, της ελπίδας και της αξιοπρέπειας του ανθρώπου που η κοινωνία είχε αφήσει περιθωριοποιημένο.

Η εντολή Του: «Ἄπλωσε τὸ χέρι σου», είναι ταυτόχρονα εντολή πίστεως και ενεργοποίησης. Ο άνθρωπος, παρά την αδυναμία του, υπακούει – και με την υπακοή του συνεργεί στο θαύμα.

Πνευματικό μήνυμα:

Αυτό το ευαγγέλιο είναι υπενθύμιση ότι:

ο Νόμος υπηρετεί τον άνθρωπο, όχι το αντίθετο·
ο Χριστός μάς καλεί να υπερβούμε τον τύπο και να ζούμε το πνεύμα της αγάπης και του ελέους·
η θεραπεία δεν γίνεται μόνο στο σώμα, αλλά και στην καρδιά που πιστεύει.

Το θαύμα της ξηράς χειρός προεικονίζει κάθε πνευματική αναγέννηση: όταν ο άνθρωπος, έστω τραυματισμένος και κουρασμένος, υπακούσει στο λόγο του Χριστού και απλώσει το χέρι της πίστης, τότε έρχεται η αποκατάσταση, η ίαση, η χάρις.

Συνοψίζοντας:

Αυτό το ευαγγέλιο μάς καλεί:

να μην εγκλωβιζόμαστε στον τύπο, αλλά να ζούμε την ουσία του θελήματος του Θεού,
να δούμε τον πλησίον ως εικόνα Θεού, και
να υψώσουμε κι εμείς το «ξηραμένο» μας χέρι με πίστη, για να λάβουμε την αγγίξιμη δύναμη της θείας αγάπης.