¹ Καὶ εὐθέως ἐπὶ τὸ πρωῒ συμβούλιον ποιήσαντες οἱ ἀρχιερεῖς μετὰ τῶν πρεσβυτέρων καὶ γραμματέων καὶ ὅλον τὸ συνέδριον, δήσαντες τὸν Ἰησοῦν ἀπήνεγκαν καὶ παρέδωκαν τῷ Πιλάτῳ. ² καὶ ἐπηρώτησεν αὐτὸν ὁ Πιλᾶτος· Σὺ εἶ ὁ βασιλεὺς τῶν Ἰουδαίων; ὁ δὲ ἀποκριθεὶς εἶπεν αὐτῷ· Σὺ λέγεις. ³ καὶ κατηγόρουν αὐτοῦ οἱ ἀρχιερεῖς πολλά, αὐτὸς δὲ οὐδὲν ἀπεκρίνατο. ⁴ ὁ δὲ Πιλᾶτος πάλιν ἐπηρώτα αὐτὸν λέγων· Οὐκ ἀποκρίνῃ οὐδέν; ἴδε πόσα σου καταμαρτυροῦσιν. ⁵ ὁ δὲ Ἰησοῦς οὐκέτι οὐδὲν ἀπεκρίθη, ὥστε θαυμάζειν τὸν Πιλᾶτον. ⁶ Κατὰ δὲ ἑορτὴν ἀπέλυεν αὐτοῖς ἕνα δέσμιον ὅνπερ ᾐτοῦντο. ⁷ ἦν δὲ ὁ λεγόμενος Βαραββᾶς μετὰ τῶν συστασιαστῶν δεδεμένος, οἵτινες ἐν τῇ στάσει φόνον πεποιήκεισαν. ⁸ καὶ ἀναβοήσας ὁ ὄχλος ἤρξατο αἰτεῖσθαι καθὼς ἀεὶ ἐποίει αὐτοῖς.Ευαγγέλιο και Απόστολος για αύριο 4 Μαρτίου 2021Ευαγγέλιο και Απόστολος για αύριο 4 Μαρτίου 2021

⁹ ὁ δὲ Πιλᾶτος ἀπεκρίθη αὐτοῖς λέγων· Θέλετε ἀπολύσω ὑμῖν τὸν βασιλέα τῶν Ἰουδαίων; ¹⁰ ἐγίνωσκε γὰρ ὅτι διὰ φθόνον παραδεδώκεισαν αὐτὸν οἱ ἀρχιερεῖς. ¹¹ οἱ δὲ ἀρχιερεῖς ἀνέσεισαν τὸν ὄχλον ἵνα μᾶλλον τὸν Βαραββᾶν ἀπολύσῃ αὐτοῖς. ¹² ὁ δὲ Πιλᾶτος ἀποκριθεὶς πάλιν εἶπεν αὐτοῖς· Τί οὖν θέλετε ποιήσω ὃν λέγετε τὸν βασιλέα τῶν Ἰουδαίων; ¹³ οἱ δὲ πάλιν ἔκραξαν· Σταύρωσον αὐτόν. ¹⁴ ὁ δὲ Πιλᾶτος ἔλεγεν αὐτοῖς· Τί γὰρ ἐποίησε κακόν; οἱ δὲ περισσοτέρως ἔκραξαν· Σταύρωσον αὐτόν. ¹⁵ ὁ δὲ Πιλᾶτος βουλόμενος τῷ ὄχλῳ τὸ ἱκανὸν ποιῆσαι, ἀπέλυσεν αὐτοῖς τὸν Βαραββᾶν, καὶ παρέδωκε τὸν Ἰησοῦν φραγελλώσας ἵνα σταυρωθῇ.

 

¹ Καὶ ἀμέσως μόλις ἔγινε πρωΐ, ἔκαναν σύσκεψιν οἱ ἀρχιερεῖς μὲ τοὺς προεστοὺς καὶ γραμματεῖς καὶ ὅλον τὸ συνέδρων περὶ τοῦ πῶς ἔπρεπε νὰ ἐνεργήσουν πλησίον τοῦ Ἐπιτρόπου τῆς Ρώμης. Καὶ μετὰ τὴν σύσκεψιν αὐτήν, ἀφοῦ ἔδεσαν τὸν Ἰησοῦν, τὸν ἔφεραν καὶ τὸν παρέδωκαν εἰς τὸν Πιλᾶτον, κατηγοροῦντες αὐτὸν ὡς ἀντάρτην καὶ ὡς σφετεριζόμενον τὸ ἀξίωμα τοῦ βασιλέως τῶν Ἰουδαίων. ² Καὶ τὸν ἠρώτησεν ὁ Πιλᾶτος· Σὺ εἶσαι ὁ βασιλεὺς τῶν Ἰουδαίων; Αὐτὸς δὲ ἀπεκρίθη καὶ τοῦ εἶπε· Σὺ λέγεις, ὅτι εἶμαι βασιλεὺς τῶν Ἰουδαίων· ἡ βασιλεία μου ὅμως δὲν εἶναι, ὅπως τὴν ἐννοεῖς σὺ καὶ οἱ κατήγοροί μου. ³ Καὶ ἐπειδὴ ἐν τῷ μεταξὺ ὁ Πιλᾶτος ἐπείσθη, ὅτι ἡ κατηγορία αὐτὴ ἦτο ἀβάσιμος, οἱ ἀρχιερεῖς τὸν κατηγόρουν καὶ διὰ πολλὰ ἄλλα. Αὐτὸς ὅμως δὲν ἀπεκρίθη τίποτε. ⁴ Ὁ δὲ Πιλᾶτος πάλιν τὸν ἠρώτησε καὶ εἶπε· Δὲν ἀποκρίνεσαι τίποτε; Κύττα, πόσας κατηγορίας μαρτυροῦν ἐναντίον σου. Δὲν ἀπολογεῖσαι τίποτε δι’ αὐτάς; ⁵ Ἀλλ’ ὁ Ἰησοῦς δὲν ἀπεκρίθη πλέον τίποτε, ὥστε ἐθαύμαζεν ὁ Πιλᾶτος διὰ τὴν γαλήνην καὶ τὴν ἀταραξίαν, τὴν ὁποίαν ἐδείκνυεν εἱς στιγμάς, ποὺ τόσον ἐκινδύνευεν αὐτὴ ἡ ζωή του.

⁶ Εἰς κάθε ἑορτὴν δὲ τοῦ πάσχα συνήθιζεν ὁ ἡγεμὼν νὰ ἀφίνῃ ἐλεύθερον πρὸς χάριν των ἕνα φυλακισμένον, ὅποιον θὰ ἐζήτουν. ⁷ Ἠτο δὲ ἕνας, ποὺ ἐλέγετο Βαραββάς, δεμένος καὶ φυλακισμένος μὲ τοὺς στασιαστάς, οἱ ὁποῖοι εἰς τὴν γνωστὴν κατὰ τὰς ἡμέρας ἐκείνας στάσιν εἶχαν κάμει φόνον. ⁸ Καὶ ἐφώναξε δυνατὰ τὸ πλῆθος τοῦ λαοῦ καὶ ἄρχισε νὰ ζητῇ ἀπὸ τὸν Πιλᾶτον ἐκεῖνο, ποὺ πάντοτε ἐσυνήθιζε νὰ τοὺς κάνη, δηλαδὴ νὰ τοὺς ἐλευθερώσῃ ἕνα δέσμιον. ⁹ Ὁ δὲ Πιλᾶτος ἀπεκρίθη εἰς αὐτοὺς καὶ εἶπε· Θέλετε νὰ σᾶς ἐλευθερώσω τὸν βασιλέα τῶν Ἰουδαίων; ¹⁰ Καὶ τοὺς ἐπρότεινε νὰ ἐλευθερώσῃ τὸν Ἰησοῦν, διότι ἐγνώριζεν, ὅτι ἕνεκα φθόνου τὸν εἶχαν παραδώσει οἱ ἀρχιερεῖς. ¹¹ Οἱ δὲ ἀρχιερεῖς ἔφεραν ἄνω κάτω τὸν ὄχλον καὶ τὸν ἔπεισαν νὰ τοὺς ἐλευθερώσῃ μᾶλλον τὸν Βαραββάν. ¹² Ὁ Πιλᾶτος δὲ ἀπεκρίθη πάλιν καὶ τοὺς εἶπε· Τί λοιπὸν θέλετε νὰ κάμω αὐτόν, τὸν ὁποῖον σεῖς ὀνομάζετε βασιλέα τῶν Ἰουδαίων; ¹³ Αὐτοὶ δὲ πάλιν ἐφώναξαν· Σταύρωσέ τον. ¹⁴ Ὁ Πιλᾶτος ὅμως τοὺς ἔλεγε· Δὲν ἠμπορῶ νὰ τὸν δικάσω εἰς θάνατον. Διότι ποῖον κακὸν ἔπραξεν; Αὐτοὶ δὲ περισσότερον ἐφώναξαν· σταύρωσέ τον. ¹⁵ Ὁ δὲ Πιλᾶτος, ἐπειδὴ ἤθελε νὰ ἰκανοποιήσῃ καὶ εὐχαριστήσῃ τὸ πλῆθος τοῦ λαοῦ, τοὺς ἠλευθέρωσε τὸν Βαραββὰν καὶ ἀφοῦ διέταξε νὰ μαστιγώσουν τὸν Ἰησοῦν, παρέδωσεν αὐτὸν διὰ νὰ σταυρωθῇ.

Ερμηνευτική απόδοση Παναγιώτη Ν. Τρεμπέλα

 

²⁰ Ἔχομεν λοιπὸν χρέος νὰ τὸν ἀγαπῶμεν. Καὶ τότε ἀγαπῶμεν τὸν Θεόν, ὅταν δεικνύωμεν τὴν ἀγάπην μας καὶ πρὸς τοὺς ἀδελφούς μας, ποὺ εἶναι εἰκόνες καὶ τέκνα τοῦ Θεοῦ. Ἐὰν εἴπῃ κανείς, ὅτι ἀγαπῶ τὸν Θεόν καὶ κατὰ τὸν αὐτὸν χρόνον μισῇ τὸν ἀδελφόν του Χριστιανόν, αὐτὸς δὲν λέγει ἀλήθειαν καὶ εἶναι ψεύστης. Διότι ἐκεῖνος ποὺ δὲν ἀγαπᾷ τὸν ἀδελφόν του, τὸν ὁποῖον ἀπὸ μακροῦ χρόνου ἑξακολουθητικῶς βλέπει, πῶς εἶναι δυνατὸν νὰ ἀγαπᾷ τὸν Θεόν, ποὺ δὲν ἔχει ἴδει ποτέ; ²¹ Καὶ ταύτην τὴν ἐντολὴν ἐλάβομεν ἀπὸ τὸν Θεόν, δηλαδὴ ἐκεῖνος ποὺ ἀγαπᾷ τὸν Θεόν, ν’ ἀγαπᾷ καὶ τὸν ἀδελφόν του Χριστιανόν.

¹ Καθένας ποὺ πιστεύει μὲ πίστιν ζωντανήν, ὅτι ὁ Ἰησοῦς εἶναι ὁ θεάνθρωπος Μεσσίας, ἔχει γεννηθῇ πνεοματικῶς ἀπὸ τὸν Θεόν. Καὶ καθένας ποὺ ἀγαπᾷ τὸν Θεόν, ὁ ὁποῖος τὸν ἐγέννησε πνευματικῶς, φυσικὰ ἀγαπᾷ καὶ τὸν ἀδελφόν του, ποὺ ἔχει γεννηθῇ ἀπὸ τὸν αὐτὸν Πατέρα. ² Μὲ αὐτὸ δὲ τὸ σημεῖον γνωρίζομεν, ὅτι ἀγαπῶμεν τὰ τέκνα τοῦ Θεοῦ, ὅταν δηλαδὴ ἀγαπῶμεν τὸν Θεόν καὶ φυλάττωμεν τὰς ἐντολάς του. ³ Διότι εἰς τοῦτο σονίσταται ἡ πρὸς τὸν Θεόν ἀγάπη, εἰς τὸ νὰ τηρῶμεν τὰς ἐντολάς του. Καὶ αἱ ἐντολαί του δὲν εἶναι πιεστικοὶ καὶ δυσβάστακτοι καὶ ἀκατόρθωτοι. ⁴ Καὶ δὲν εἶναι βαρεῖαι αἱ ἐντολαί του, διότι κάθε τι ποὺ ἔχει ἀναγεννηθῇ ἀπὸ τὸν Θεόν, νικᾷ τὸν κόσμον, ὁ ὁποῖος μᾶς γίνεται ἐμπόδιον μὲ τὴν ἀντίδρασίν του εἰς τὴν τήρησιν τῶν ἐντολῶν τοῦ Θεοῦ. Καὶ αὐτὴ εἶναι ἡ νίκη, ποὺ ἐνίκησεν ὁριστικῶς τὸν κόσμον, ἡ πίστις μας, ποὺ εἶναι φῶς διαλῦον τὴν ἐν τῷ κόσμῳ πλάνην καὶ δύναμις νέας πνευματικῆς καὶ ἁγίας ζωῆς ἀντιθέτου πρὸς τὴν φαυλότητα τοῦ κόσμου. ⁵ Ποῖος ἄλλος νικᾷ τὰ θέλγητρα καὶ ἐν γένει τὴν ἀντίδρασιν καὶ τὸν κατὰ τῆς ἀληθείας πόλεμον τοῦ κόσμου παρὰ μόνον ἐκεῖνος, ποὺ μὲ πραγματικὴν ἀφοσίωσιν πιστεύει, ὅτι ὁ Ἰησοῦς εἶναι ὁ ἐνανθρωπήσας Υἱὸς τοῦ Θεοῦ;

⁶ Μὴν ἀκούετε τί σᾶς λέγουν περὶ τοῦ Ἰησοῦ τὰ ὄργανα τῆς πλάνης. Αὐτὸς εἶναι ἐκεῖνος, ποὺ ἦλθε καὶ ἐφανερώθη ὡς Μεσσίας διὰ τοῦ βαπτίσματός του εἰς τὸ ὕδωρ, ὅπου ὁ Πατὴρ διεκήρυξεν αὐτὸν Υἱόν του ἀγαπητόν, καὶ διὰ τοῦ αἵματός του, ποὺ τὸ προσέφερεν ἐπὶ τοῦ σταυροῦ θυσίαν, τὴν ὁποίαν ἐδέχθη ὁ Πατήρ του, ὅπως ἐφάνη καὶ ἀπὸ τὰ σημεῖα ποὺ ἐπηκολούθησαν, διὰ τὰ ὁποῖα οἱ παριστάμενοι τὸν ὡμολόγησαν Υἱὸν τοῦ Θεοῦ. Αὐτὸς διεκηρύχθη εἰς τὸν Ἰορδάνην καὶ εἰς τὸν Γολγοθὰν Θεάνθρωπος Μεσσίας, ὁ Ἰησοῦς Χριστός. Δὲν ἐφανερώθη Μεσσίας διὰ τοῦ βαπτίσματός του μόνον, ἀλλὰ διὰ τοῦ βαπτίσματος καὶ τοῦ σταυρικοῦ θανάτου του. Ἀλλὰ καὶ τὸ Ἅγιον Πνεῦμα εἶναι μάρτυς, ποὺ δίδει μαρτυρίαν. Εἶναι δὲ ἡ μαρτυρία αὕτη τοῦ Πνεύματος ἔγκυρος, διότι τὸ Πνεῦμα εἶναι αὐτὴ ἡ ἀλήθεια. ⁷ Διότι τρεῖς εἶναι ἐκεῖνοι, ποὺ μαρτοροῦν εἰς τὸν οὐρανὸν περὶ τοῦ ὅτι ὁ Ἰησοῦς εἶναι ὁ Υἱὸς τοῦ Θεοῦ. Μαρτυροῦν δηλαδὴ ὁ Πατήρ, ὁ Λόγος καὶ τὸ Ἅγιον Πνεῦμα. Καὶ οἰ τρεῖς αὐτοὶ εἶναι ἕν, διότι ἔχουν μίαν φύσιν καὶ οὐσίαν. ⁸ Καὶ τρεῖς εἶναι ἐκεῖνοι, ποὺ μαρτυροῦν εἲἰς τὴν γῆν, τὸ Ἅγιον Πνεῦμα διὰ τῶν θαυμάτων του καὶ τῶν χαρισμάτων του καὶ τῶν ἀποκαλύψεών του· μαρτυρεῖ καὶ τὸ βάπτισμα τοῦ Χριστοῦ ἐν τῷ Ἰορδάνῃ· μαρτυρεῖ καὶ τὸ αἷμα του καὶ ὁ ἐπὶ τοῦ σταυροῦ θάνατός του. Καὶ τὰ τρία ταῦτα δι’ ἓν καὶ τὸ αὐτὸ εἶναι μάρτυρες. Μαρτυροῦν δηλαδὴ περὶ τοῦ Χριστοῦ.

⁹ Ἐὰν δεχώμεθα ὡς ἀξιόπιστον τὴν μαρτυρίαν τῶν ἀνθρώπων, πολὺ περισσότερον πρέπει νὰ δεχθῶμεν τὴν μαρτυρίαν τοῦ Θεοῦ, ἡ ὁποία ἔχει ἀσυγκρίτως μεγαλύτερον κῦρος. Διότι πράγματι ἡ μαρτυρία αὐτὴ τῶν τριῶν ἐπὶ γῆς μαρτύρων εἶναι ἡ κατ’ ἐξοχὴν ἀξιόπιστος μαρτυρία τοῦ Θεοῦ, τὴν ὁποίαν ἔχει δώσει περὶ τοῦ Υἱοῦ του. ¹⁰ Ἐκεῖνος ποὺ πιστεύῃ εἰς τὸν Υἱὸν τοῦ Θεοῦ, ἔχει τὴν μαρτυρίαν τοῦ Θεοῦ μέσα του, διότι διὰ τῆς ἐπακολουθούσης χριστιανικῆς πεῖρας ἀποκτᾷ καὶ ἐσωτερικὴν μαρτυρίαν καὶ πληροφορίαν. Ἐκεῖνος δὲ ποὺ δὲν πιστεύῃ εἰς τὸν Θεόν, τὸν ἔχει κάμει ψεύστην καὶ ἀναξιόπιστον, διότι δὲν ἔχει πιστεύσει εἰς τὴν μαρτυρίαν, τὴν ὁποίαν μίαν φορὰν γιὰ πάντα ἔχει δώσει ὁ Θεὸς διὰ τὸν Υἱόν του. ¹¹ Καὶ αὕτη εἶναι ἡ μαρτυρία τοῦ Θεοῦ, ὅτι ἔδωκεν ὁ Θεὸς εἰς ἠμᾶς τοὺς πιστοὺς ζωὴν αἰώνιον. Καὶ ἡ ζωὴ αὕτη ὑπάρχει ἐν τῷ Υἱῷ του καὶ διὰ τῆς ἑνώσεως μετὰ τοῦ Υἱοῦ του μεταδίδεται εἰς τοὺς πιστούς. ¹² Ἐκεῖνος, ποὺ εἶναι ἐνωμένος διὰ τῆς πίστεως μὲ τὸν Υἱὸν καὶ ἔχει αὐτὸν ὡς ἴδικόν του, ἔχει τὴν ἀληθινὴν καὶ αἰωνίαν ζωήν. Ἐκεῖνος, ποὺ δὲν ἔχει τὸν Υἱὸν τοῦ Θεοῦ, δὲν ἔχει τὴν ζωήν.

¹³ Ἔγραψα αὐτὰ περὶ τῆς ζωῆς, τὴν ὁποίαν λαμβάνομεν διὰ τῆς πίστεως καὶ ἑνώσεώς μας μετὰ τοῦ Ἰησοῦ. Τὰ ἔγραψα εἰς σᾶς, ποὺ πιστεύετε εἰς τὸ ὄνομα τοῦ Υἱοῦ τοῦ Θεοῦ, διὰ νὰ γνωρίζετε μὲ πλήρη βεβαιότητα, ὅτι ἔχετε ζωὴν αἰώνιον καὶ διὰ νὰ μένετε στηριγμένοι εἰς τὴν πίστιν πρὸς τὸ πρόσωπον τοῦ Υἱοῦ τοῦ Θεοῦ. ¹⁴ Καὶ ἡ πεποίθησις, ὅτι διὰ τοῦ Ἰησοῦ ἔχομεν ζωὴν αἰώνιον, μᾶς ἐμπνέει παρρησίαν καὶ θάρρος πρὸς τὸν Θεόν, πρὸς τὸν ὁποῖον ἀπευθυνόμεθα καὶ ὁμιλοῦμεν μὲ οἰκειότητα καὶ ἐλευθερίαν. Ἀπόδειξις δὲ περὶ τοῦ ὅτι πράγματι ἔχομεν τὴν παρρησίαν καὶ τὸ θάρρος αὐτό, εἶναι τὸ ὅτι, ἐὰν ζητοῦμεν κάτι σύμφωνον πρὸς τὸ θέλημά του, μᾶς εἰσακούῃ. ¹⁵ Καὶ ἐφ’ ὅσον γνωρίζομεν, ὅτι μᾶς εἰσακούει εἰς ὅ,τι τοῦ ζητοῦμεν, γνωρίζομεν, ὅτι διὰ τῶν προσευχῶν μας θὰ ἐπιτύχωμεν ἀσφαλῶς καὶ εἶναι σὰν νὰ τὰ ἔχωμεν ἀπὸ τώρα καὶ τὰ αἰτήματά μας ἐκεῖνα, ποὺ τοῦ ἔχομεν ζητήσει καὶ πρόκειται νὰ πραγματοποιηθοῦν εἰς τὸ μέλλον.

¹⁶ Ἐὰν ἴδῃ κανεὶς τὸν ἀδελφόν του Χριστιανὸν νὰ ἁμαρτάνῃ ἁμαρτίαν, ποὺ δὲν ἐπιφέρει πνευματικὸν θάνατον, θὰ ζητήσῃ παρὰ τοῦ Θεοῦ καὶ θὰ δώσῃ εἰς αὐτὸν ὁ Θεὸς ζωήν· ἐννοῶ ὅτι θὰ δώσῃ ὁ Θεὸς ζωὴν εἰς ἐκείνους, ποὺ ἁμαρτάνουν μὴ θανάσιμα ἁμαρτήματα. Ὑπάρχει ἁμαρτία, ποὺ ὁδηγεῖ εἰς τὸν πνευματικὸν θάνατον. Δὲν συνιστῶ διὰ τὴν θανάσιμον αὐτὴν ἁμαρτίαν νὰ παρακαλέσῃ κανεὶς τὸν Θεόν. ¹⁷ Πᾶσα παράβασις καθήκοντος εἶναι ἁμαρτία· ἀλλ’ ὑπάρχει καὶ ἁμαρτία, ποὺ δὲν ὁδηγεῖ εἰς τὸν πνευματικὸν θάνατον. ¹⁸ Γνωρίζομεν δὲ καλῶς ὅτι καθένας, ποὺ ἔχει ἀναγεννηθῆ ἀπὸ τὸν Θεόν, δὲν ἁμαρτάνει, ἀλλ’ ἐκεῖνος, ποὺ ἀνεγεννήθη ἀπὸ τὸν Θεόν, φυλάττει τὸν ἑαυτόν του ἀπὸ τὴν ἁμαρτίαν καὶ ὁ πονηρός, ποὺ ὠθεῖ τὸν ἄνθρωπον εἰς τὴν ἁμαρτίαν, δὲν τὸν θίγει καὶ δὲν ἔχει καμμίαν δύναμιν ἐπ’ αὐτοῦ. ¹⁹ Ἠξεύρομεν καλά, ὅτι καταγόμεθα ἀπὸ τὸν Θεόν καὶ ὅλοι οἰ μακρὰν τοῦ Θεοῦ ἄνθρωποι εὑρίσκονται ὑπὸ τὴν ἐξουσίαν καὶ ἐπίδρασιν τοῦ πονηροῦ πνεύματος. ²⁰ Γνωρίζομεν δὲ καλῶς, ὅτι ὁ Υἱὸς τοῦ Θεοῦ ἔχει ἔλθει καὶ ἔχει δώσει εἰς ἡμᾶς τοὺς πιστοὺς διάνοιαν ἱκανὴν διὰ νὰ γνωρίζωμεν τὸν ἀληθινὸν Θεόν· καὶ εἴμεθα ἐνωμένοι μὲ τὸν ἀληθινὸν Θεόν διὰ τοῦ Υἱοῦ του Ἰησοῦ Χριστοῦ. Καὶ αὐτὸς ὁ Ἰησοῦς Χριστὸς εἶναι ὁ ἀληθινὸς Θεὸς καὶ ζωὴ αἰώνιος.