Στην προσφυγική συνοικία της Νέας Μαγνησίας Λαμίας και στον νεόδμητο Ιερό Ναό των Αγίων Κωνσταντίνου & Ελένης ιερούργησε για την Δεσποτική Εορτή της Παγκοσμίου Υψώσεως του Τιμίου και Ζωοποιού Σταυρού ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Φθιώτιδος κ. Συμεών σε απευθείας τηλεοπτική, ραδιοφωνική και διαδικτυακή μετάδοση.
Στο κήρυγμά του ο Σεβασμιώτατος μεταξύ άλλων ανέφερε:
«Σήμερα είναι μέρα, η οποία μας ανεβάζει στον Γολγοθά, είναι μέρα η οποία μας ανεβάζει στο Σταυρό του Χριστού, είναι η μέρα η οποία φέρνει πάλι μπροστά μας τον Εσταυρωμένο για να μας φανερώσει ότι ο Χριστός δεν είναι ο ηττημένος πάνω στο Σταυρό, αλλά είναι ο νικητής πάνω στο Σταυρό, για να μας φανερώσει ότι η θυσία Του η αγαπητική, η εκούσια θυσία Του για τον άνθρωπο, η απόλυτη αγάπη Του προς τον άνθρωπο η οποία πάνω στο Σταυρό κορυφώθηκε με την βαθύτερη, την πιο ουσιαστική μορφή αγάπης, πάνω στο Σταυρό ο Χριστός με το αίμα Του υπέγραψε την απόλυτη συγχώρεση, υπέγραψε την απόλυτη άφεση των αμαρτιών.
Πάνω στο Σταυρό ο Χριστός φανέρωσε την απόλυτη αγάπη, που είναι η αγάπη προς τους εχθρούς.
Αυτήν ακριβώς την ημέρα, που η Εκκλησία μας έχει ενώπιόν της τον Εσταυρωμένο επέλεξε η Εκκλησία, αλλά και η Ελληνική Πολιτεία να τιμήσει και να φέρει μπροστά της το Σταυρωμένο Γένος, που μέσα στο διάβα των αιώνων πολλές φορές έχει ανέβει στον Γολγοθά και πολλές φορές έχει ποτίσει με αίμα το δένδρο της ελευθερίας. Μπορεί η σημαία μας είναι γαλανόλευκη και με τον Τίμιο Σταυρό να δεσπόζει στο διάκοσμο της είναι όμως μία σημαία βαμμένη με πολύ αίμα, με πολύ αίμα θυσίας, με πολύ αίμα ηρωισμού, με πολύ αίμα δοσμένο για την πίστη του Χριστού την αγία και της Πατρίδος την ελευθερία.
Και ακριβώς αυτήν την ημέρα όρισε η αγία μας Εκκλησία να τιμούμε μάρτυρες Επισκόπους, Ιεράρχες της Μεγάλης του Χριστού Εκκλησίας, μαζί με τα χιλιάδες θύματα της Μικρασιατικής Καταστροφής, όρισε τούτη την ημέρα του Σταυρού να μας θυμίζει τον Σταυρό του Γένους.
Στο Άγιο Βάπτισμα μας λάβαμε τον τίμιο σταυρό όχι για να είμαστε σταυροφόροι αλλά για να είμαστε σταυρωμένοι. Οι Άγιοι τους οποίους γιορτάζουμε σήμερα και όλοι αυτοί οι χιλιάδες μάρτυρες πρόγονοί μας δεν ήταν σταυροφόροι, δεν φορούσαν σταυρούς ως κοσμήματα ούτε έφεραν σταυρούς στα χέρια ως σύμβολα εξουσίας ή ως σύμβολα θρησκευτικής βίας αλλά ήταν σταυρωμένες υπάρξεις που θυσιάστηκαν για την πατρίδα, θυσιάστηκαν για την κοινωνία, θυσιάστηκαν για τον άνθρωπο.
Ο σταυροφόρος θυσιάζει τον άλλον, για να ικανοποιηθούν τα δικαιώματά του και έχουμε γνωρίσει πολλές σταυροφορίες μέσα στο διάβα των αιώνων, όχι μόνο αυτές που έμειναν στην ιστορία ως σταυροφορίες και φυσικά ήταν μαύρες σελίδες της παγκόσμιας ιστορίας, αλλά και σήμερα κάθε φονταμενταλισμός, κάθε φανατισμός, κάθε μισαλλοδοξία δεν είναι τίποτα άλλο παρά μία μορφή σταυροφορίας, έστω και αν δεν έχει πάντα ως πρόσχημα το σταυρό αλλά μπορεί να έχει άλλα ιδεολογήματα, άλλες θρησκείες, άλλα συμφέροντα, άλλες επιδιώξεις. Κάθε μορφή βίας από όπου και αν ασκείται, όπως και αν ασκείται, είναι μία μορφή σταυροφορίας. Αντίθετα οι σταυρωμένοι άνθρωποι είναι αυτοί οι οποίοι θυσιάζονται οι ίδιοι για τα δικαιώματα των άλλων και τα δικαιώματα των πολλών. Οι σταυρωμένοι άνθρωποι είναι οι ήρωες της καθημερινότητας όχι μόνο στους εθνικούς αγώνες αλλά οι ήρωες που υπηρετούν με συνείδηση την αποστολή τους, οι ήρωες στην εργασία, οι ήρωες στην οικογένεια, οι ήρωες στην Εκκλησία, οι ήρωες στους θεσμούς, οι ήρωες στο σχολείο, οι ήρωες σε κάθε μορφή κοινωνικής δράσης.
Κάθε άνθρωπος, ο οποίος επιλέγει σήμερα να βαδίσει με τον «σταυρό στο χέρι» αλλά όχι επαναλαμβάνω ως σύμβολο ή ως εργαλείο αλλά ως φρόνημα, ως φιλοσοφία, ως κουλτούρα, ως θεολογία, ως στάση ζωής, κάθε άνθρωπος δηλαδή ο οποίος παύει να σκέφτεται μόνο τον εαυτό του, κάθε ένας από εμάς ο οποίος θα αποφασίσει να μη ζει μόνο για τον εαυτό του και να αρχίσει να αντλεί νόημα στην ευτυχία του μέσα από την ευτυχία των άλλων. Η σταυρωμένη ζωή δεν είναι τίποτε άλλο, παρά μία βασική παραδοχή ότι δεν μπορώ να ευτυχήσω μόνος μου, δεν μπορώ να ευημερήσω μόνος μου, δεν γίνεται να δεχτώ, να ανεχτώ εγώ να περνάω καλά και ο άλλος δίπλα μου να υποφέρει, διότι μία τέτοια ζωή είναι άρνηση του Σταυρού.
Αυτό είναι το μυστικό της σταυρωμένης ζωής: Αντλώ νόημα, ζωή και επιτυχία από την κοινή ευτυχία. Ή όλοι μαζί ευτυχισμένοι ή όλοι μαζί δυστυχισμένοι. Όλοι μαζί στο Σταυρό αλλά και όλοι μαζί στην Ανάσταση. Κανένας μόνος του. Αυτό είναι το μήνυμα που μας έστειλαν και οι ήρωες που γιορτάζουμε σήμερα. Η Εκκλησία θα συνεχίζει να τιμά αυτές τις γιορτές, για να μας θυμίζουν ακόμα ποιοι είμαστε, από πού ερχόμαστε, πώς φτάσαμε μέχρι εδώ και κυρίως πώς μπορούμε να έχουμε μέλλον γιατί το μέλλον δεν μας το εγγυάται το ημερολόγιο, το μέλλον δεν μας το είπατε ο κτιστός και φθαρτός χρόνος. Το μέλλον μας το εγγυάται η μνήμη και η ευθύνη».
Ο Σεβασμιώτατος κ. Συμεών παρουσία της εκπροσώπου της Κυβερνήσεως κ. Πατσογιάννη Αικατερίνης, Γενικής Γραμματέως Ισότητας και Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων του Υπουργείου Κοινωνικής Συνοχής και Οικογένειας, των τοπικών Αρχών και εκπροσώπων φορέων και συλλόγων τέλεσε Επιμνημόσυνη Δέηση για τα θύματα της Γενοκτονίας των Ελλήνων της Μικράς Ασίας, τον δε σχετικό λόγο εκφώνησε η κ. Βίκυ Μακρή, επίτιμη Πρόεδρος του Πολιτιστικού Συλλόγου Ν. Μαγνησίας και στην συνέχεια ο Ιερός Κλήρος, οι Αρχές και το εκκλησίασμα μετέβησαν στο Μνημείο Μικρασιατικής Μνήμης στην πλατεία Χρυσοστόμου Σμύρνης στη Νέα Μαγνησία Λαμίας.
Τέλος, ο Σεβασμιώτατος με την ευκαιρία της ημέρας πραγματοποίησε εόρτια επίσκεψη στο Σπίτι της αγάπης», στην εορτάζουσα Αρχόντισσα της Ιεράς Μητροπόλεως Φθιώτιδος, την Μητέρα και Διευθύντρια του Ορφανοτροφείου Θηλέων Λαμίας, Ερίτιμη Κυρία Σταυρούλα Πελέκη.
Δείτε φωτογραφίες παρακάτω (ΚΛΙΚ)
