Συναξαριστής

Σύναξη της Υπεραγίας Θεοτόκου της Οδηγήτριας – Η Ιστορική Εικόνα του Ευαγγελιστή Λουκά (20 Ιουνίου)

Παναγία οδηγήτρια-orthodoxia-online

Σύναξη της Υπεραγίας Θεοτόκου της Οδηγήτριας – Η πρώτη εικόνα της Εκκλησίας

Η ιστορική Εικόνα της Παναγίας Οδηγήτριας

Η Εικόνα της Παναγίας Οδηγήτριας θεωρείται από την παράδοση η πρώτη Εικόνα της Εκκλησίας, φιλοτεχνημένη από τον ίδιο τον Ευαγγελιστή Λουκά κατά τη διάρκεια της ζωής της Υπεραγίας Θεοτόκου. Η ίδια η Παναγία, βλέποντας την εικόνα, είπε:

«Ἡ χάρις τοῦ παρ’ ἐμοῦ τεχθέντος εἴη μετ’ αὐτῆς».

Η τιμή της εικόνας έχει υμνηθεί και στον Παρακλητικό Κανόνα:

«Ἄλαλα τά χείλη τῶν ἀσεβῶν, τῶν μή προσκυνούντων τήν Εἰκόνα Σου τήν σεπτήν…».

Η μεταφορά στην Κωνσταντινούπολη και η Μονή των Οδηγών

Η αρχική εικόνα διασώθηκε στην Παλαιστίνη, αλλά κατά την βασιλεία του Θεοδοσίου Β΄, η Αυτοκράτειρα Ευδοκία την έστειλε ως δώρο στην Αγία Πουλχερία, η οποία την τοποθέτησε στη Μονή των Οδηγών, της οποίας ήταν και κτιτόρισσα.

Η εικόνα έγινε σύμβολο προστασίας της Κωνσταντινούπολης, με πιο θαυμαστό γεγονός τη σωτηρία από την αραβική πολιορκία το 717 μ.Χ..

Η καταστροφή και τα σωζόμενα αντίγραφα

Η αυθεντική εικόνα καταστράφηκε κατά την Άλωση της Πόλης το 1453 από τους Οθωμανούς. Παρά την απώλεια, αντίγραφά της διατηρούνται και τιμώνται με ευλάβεια σε πολλές μονές και ναούς.

Η Οδηγήτρια της Μονής Ξενοφώντος

Ένα από τα πλέον γνωστά αντίγραφα της Παναγίας Οδηγήτριας βρίσκεται στη Μονή Ξενοφώντος του Αγίου Όρους, όπου συνεχίζει να τιμάται και να λιτανεύεται.

Η Σύναξη της 20ής Ιουνίου

Η Εκκλησία τιμά κάθε χρόνο στις 20 Ιουνίου τη Σύναξη της Υπεραγίας Θεοτόκου της Οδηγήτριας, αναγνωρίζοντας την πνευματική και θαυματουργική σημασία της εικόνας. Είναι μια ημέρα ευχαριστίας και τιμής προς την Παναγία, την αληθινή Οδηγήτρια των ψυχών μας.

Λειτουργικά κείμενα

Μεγαλυνάριον
Τῆς Ὁδηγητρίας τήν θαυμαστήν, δεῦτε νῦν Εἰκόναν, προσκυνήσωμεν εὐλαβῶς, ἐξ ἧς θεία χάρις προέρχεται ὡς μάννα, τάς τῶν πιστῶν καρδίας, ἀεί ἐκτρέφουσα.

Έτερον Μεγαλυνάριον
Μήτηρ ὡς φιλόστοργος τοῖς πιστοῖς, ἔδωκας, Παρθένε, ὡς ἀκένωτον ποταμόν, χάριτος ἐνθέου, τήν θείαν Σου Εἰκόνα, ἥν πίστει προσκυνοῦντες, Σέ μεγαλύνομεν.

Έτερον Μεγαλυνάριον
Ῥῶσιν νέμει ἄφθονον τῶν ψυχῶν, τάς πληγάς, Παρθένε, θεραπεύει ἡ Σή Εἰκών, τοῖς προσερχομένοις αὐτῆ ἐν εὐλαβείᾳ καί ὕμνοις Σε τιμῶσι, τήν Ὁδηγήτριαν.

©orthodoxia.online