Όσιος Χαρίτων ο Ομολογητής. Εορτάζει στις 28 Σεπτεμβρίου εκάστου έτους.
Ιερά Λείψανα: Αποτμήματα του Ιερού Λειψάνου του Αγίου βρίσκονται στις Μονές Διονυσίου Αγίου Όρους και Κύκκου Κύπρου.
Την 28η Σεπτεμβρίου η Εκκλησία μας τιμά τη μνήμη του Οσίου Χαρίτωνος του Ομολογητού.
Ο Όσιος Χαρίτων ο Ομολογητής γεννήθηκε στο Ικόνιο της Μ.Ασίας τον 3ο αιώνα μ.Χ. Την εποχή των διωγμών των χριστιανών και συγκεκριμένα επί αυτοκράτορος Αυρηλιανού συλλαμβάνεται, βασανίζεται (τον δέρνουν με βούνευρα και καίουν το σώμα του με αναμμένες λαμπάδες), ώστε να θυσιάσει στα είδωλα, αλλά αρνείται να προδώσει την πίστη του στον Χριστό.
Φυλακίζεται και τελικά ελευθερώνεται με την παύση του διωγμού από τον αυτοκράτορα Πρόβο.
Αναχωρεί για τα Ιεροσόλυμα, όπου επιδίδεται στην ασκητική ζωή και αναδεικνύεται σε τηλαυγή αστέρα της ερήμου. Γύρω του μαζεύεται πλήθος ασκητών, τους οποίους έχει υπό την πνευματική του καθοδήγηση.
Ιδρύει λαύρα στην έρημο Φαράν της Παλαιστίνης, άλλη λαύρα στην περιοχή του Σαρανταρίου όρους, καθώς και τρίτη λαύρα την Σουκά συμβάλλοντας στην ανάπτυξη του μοναχισμού στην Παλαιστίνη. Το δε τέλος της ζωής του περνά σε σπήλαιο κρημνώδες και άβατο πλησίον της λαύρας Σουκά.
Η Βοιωτική Εκκλησία τιμά ιδιαιτέρως τη μνήμη του Οσίου Χαρίτωνος καθώς έχει την ευλογία να έχει τμήμα του αγίου λειψάνου του, συγκεκριμένα η χείρα του Αγίου φυλάσσεται στην Ιερά Μονή Οσίου Λουκά. Κάθε χρόνο στη μνήμη του Οσίου Χαρίτωνος τελείται στην Ιερά Μονή Οσίου Λουκά αγρυπνία.
Ἀπολυτίκιον
Ἦχος δ’. Ταχὺ προκατάλαβε.
Χαρίτων τοῦ Πνεύματος, καταυγασθεῖς ταὶς αὐγαίς, φωστὴρ ἐχρημάτισας, τῆς ἐναρέτου ζωῆς, Χαρίτων μακάριε, σὺ γὰρ ὁμολογία, ἀληθείας ἐμπρέψας, ἔλαμψας ἐν ἐρήμῳ, ἐγκράτειας τοὶς πόνοις. Διὸ τῶν εὐφημούντων σέ, Πάτερ μνημόνευε.
Έτερον Ἀπολυτίκιον
Ἦχος πλ. δ’.
Ταῖς τῶν δακρύων σου ῥοαῖς, τῆς ἐρήμου τὸ ἄγονον ἐγεώργησας· καὶ τοῖς ἐκ βάθους στεναγμοῖς, εἰς ἑκατὸν τοὺς πόνους ἐκαρποφόρησας· καὶ γέγονας φωστὴρ τῇ οἰκουμένῃ, λάμπων τοῖς θαύμασιν, Χαρίτων Πατὴρ ἡμῶν ὅσιε, πρέσβευε Χριστῷ τῷ Θεῷ, σωθῆναι τὰς ψυχὰς ἡμῶν.
Κοντάκιον
Ἦχος β’. Τὴν ἐν πρεσβείαις.
Κατατρυφήσας θεόφρον τῆς ἐγκρατείας, καὶ τῆς σαρκός σου τὰς ὀρέξεις χαλινώσας, ὤφθης τῇ πίστει αὐξανόμενος· καὶ ὡς ζωῆς ἐν μέσῳ, ξύλον Ἐδὲμ ἐξήνθησας, Χαρίτων παμμάκαρ ἱερώτατε.
Ὁ Οἶκος
Τοῦτον τὸν μέγαν ἐν τοῖς Ὁσίοις, τὸν φωστῆρα τὸν θεῖον Ἰκονίου πιστοί, Χαρίτωνα τὸν μακάριον, ἐν ὑμνῳδίαις ἀνευφημήσωμεν, καὶ ἐν ᾄσμασι θείοις, αὐτοῦ τὴν κάραν στέψωμεν· τὴν γὰρ ὀφρὺν τῶν ματαίων εἰδώλων ἠδάφισε, σὺν τούτοις καὶ τῶν δαιμόνων τὴν ἐνέργειαν πᾶσαν ἐνέκρωσε· διὸ τοὺς πόνους μὲν ἤνεγκε, τῶν βραβείων δὲ ἔτυχεν ἀληθῶς· Αὐτὸν οὖν ἐπαινοῦντες γεραίρομεν, τοῦ κόσμου φωστῆρα τὸν παγκόσμιον.
Κάθισμα
Ἦχος πλ. δ’. Τὴν Σοφίαν καὶ Λόγον.
Τῆς ἀθλήσεως πόνοις δοκιμασθείς, τῆς ἀσκήσεως ἄθλοις βεβαιωθείς, χρυσίου λαμπρότερον, εὐσεβείᾳ ἀπήστραψας, καὶ καθαρὸν δοχεῖον ὑπάρξας τοῦ Πνεύματος, πονηρῶν πνευμάτων τὸ σκότος ἐμείωσας· ὅθεν συναθροίσας, μοναζόντων ἀγέλας, ποιμὴν τούτων γέγονας, καὶ φωστὴρ διαυγέστατος· Ὦ Χαρίτων μακάριε, πρὲσβευε Χριστῷ τῷ Θεῷ, τῶν πταισμάτων ἄφεσιν δωρήσασθαι, τοῖς ἑορτάζουσι πόθῳ, τὴν ἁγίαν μνήμην σου.
Έτερον Κάθισμα
Ἦχος δ’. Ταχὺ προκατάλαβε.
Τοῖς λόγοις ἐκόσμησας, τὴν Ἐκκλησίαν Χριστοῦ, τοῖς ἔργοις ἐτίμησας, τὸ κατ’ εἰκόνα Θεοῦ, Χαρίτων μακάριε· ἔλαμψε γὰρ ἐν κόσμῳ, ἡ ἐν σοὶ σωφροσύνη, χαρίτας ἰαμάτων, ἀπαστράπτουσα πίστει· διὸ καὶ ἑορτάζομεν, πόθῳ τὴν μνήμην σου.