Η Οσία Καλή υπήρξε μία γυναικεία μορφή μεγάλης αγιότητας και φιλανθρωπίας, η οποία έζησε σε εποχές παλαιότερες του 15ου αιώνα μ.Χ., καταγόμενη από την Ανατολή, δηλαδή από τη Μικρά Ασία. Αν και δεν διαθέτουμε πλήρη βιογραφικά στοιχεία, ο βίος της διασώζεται μέσα από την υμνολογία και ιδιαίτερα μέσω της Ακολουθίας της, η οποία έχει συνταχθεί σε μορφή Κανόνος. Η ακροστιχίδα του Κανόνος αποδίδεται σε κάποιον Αρχιεπίσκοπο Κρήτης, με τη φράση «τού Κρήτης». Στα σωζόμενα χειρόγραφα, αντί της φράσεως αυτής, έχει ερμηνευθεί ότι πρόκειται για τον Άγιο Ανδρέα Κρήτης, τον διάσημο υμνογράφο του Μεγάλου Κανόνα.
Αν δεχθούμε ότι ο ποιητής είναι πράγματι ο Άγιος Ανδρέας, τότε η Οσία Καλή πρέπει να έζησε πριν την κοίμησή του, δηλαδή πριν το 740 μ.Χ. Ωστόσο, έχει προταθεί και η εκδοχή ότι πίσω από το «τού Κρήτης» μπορεί να κρύβεται κάποιος άλλος αρχιερέας της Μεγαλονήσου, όπως ο Νικηφόρος Μοσχόπουλος. Ο τελευταίος υπήρξε Μητροπολίτης Κρήτης και κατ’ επίδοσιν Μηθύμνης και Πρόεδρος Λακεδαιμονίας, κατά τον 13ο και τις αρχές του 14ου αιώνα. Καθώς έζησε πλησιέστερα προς την εποχή συντάξεως των χειρογράφων (15ος – 16ος αι.), υπάρχει η πιθανότητα να είναι αυτός ο υμνογράφος της Ακολουθίας. Σε αυτή την περίπτωση, η Οσία Καλή θα είχε ζήσει πιθανώς μέχρι το πρώτο ήμισυ του 14ου αιώνα.
Η Οσία καταγόταν από εύπορη οικογένεια και διέθεσε την περιουσία της σε έργα φιλανθρωπίας, χωρίς να κρατήσει τίποτε για τον εαυτό της. Από το περιεχόμενο της Ακολουθίας προκύπτει ότι δεν ήταν μοναχή, αφού δεν γίνεται καμία σχετική αναφορά. Ζούσε όμως με αυστηρή ασκητική ζωή, τηρώντας με ευλάβεια τη σωφροσύνη, την παρθενία, τη νηστεία και την αδιάλειπτη προσευχή. Το σπίτι της έγινε καταφύγιο για τους άστεγους, τους πεινασμένους και τους πονεμένους, καθώς η ίδια αφιερώθηκε ολοκληρωτικά στη διακονία των «ελαχίστων» αδελφών, αντανακλώντας το φως της θείας φιλανθρωπίας.
Η Ακολουθία της περιγράφει και θαύματα της Αγίας, με πιο χαρακτηριστικό το γεγονός όπου, ζυμώνοντας ψωμί για να το μοιράσει στους φτωχούς, το ψωμί δεν εξαντλούνταν, αλλά πολλαπλασιαζόταν, θυμίζοντας το θαύμα του αλευριού της χήρας στη Σαρεπτά από τον Προφήτη Ηλία. Ακόμα και μετά την κοίμησή της, η Οσία Καλή συνεχίζει να ευεργετεί τους ανθρώπους με τη χάρη του Θεού, θεραπεύοντας πλήθος ασθενών από σοβαρά και χρόνιες παθήσεις, όπως ρευματισμούς, παραλύσεις και αρθρίτιδες.
Ο υμνογράφος την αποκαλεί «θαυματόβρυτον» και αναφέρεται σε «πέλαγος θαυμάτων», που πηγάζει από την αγία μορφή της. Η μνήμη της τιμάται στις 15 Μαΐου και το Σάββατο της Διακαινησίμου, και παραμένει έως σήμερα πρότυπο αγάπης, ταπεινοφροσύνης και χριστιανικής ανιδιοτέλειας.
Εορτάζει στις 22 Μαΐου και 6 ημέρες μετά το Άγιο Πάσχα.
Καλῆς τὶ καλῶν πρωτίστως ἐπαινέσω; Καλὰ γὰρ ἐν αὐτὴ πολλὰ συνέδραμον. Κάλλος εἰκάδι δεύτερη καλῶν Καλῆς θέμις ὑμνέειν.
Εἰς τὸ λείψανον τῆς Ἁγίας Καλῆς, ὑπὸ Μανουὴλ Φιλῆ. Ὁ πῆχυς οὗτος τῆς Καλῆς τῆς ὀλβίας, ᾯ τοὺς μίτους ἔνηθε τῆς εὐποιΐας.