Οι Άγιοι Είκοσι Έξι Μάρτυρες που μαρτύρησαν στη Γοτθία έζησαν κατά την περίοδο της βασιλείας του Ιουγγουρίχου και του αυτοκράτορα Γρατιανού (375-383 μ.Χ.). Ήταν Χριστιανοί με βαθιά πίστη, που αψηφούσαν τον κίνδυνο των διωγμών και παρέμεναν σταθεροί στην αφοσίωσή τους στον Θεό. Το γεγονός της σύλληψής τους αποτελεί μια από τις πιο συγκλονιστικές μαρτυρίες της εποχής εκείνης, δείχνοντας τη σκληρότητα των διωγμών, αλλά και τη δύναμη της πίστης.
Την ώρα που οι Άγιοι βρίσκονταν στον ναό και έψαλλαν ύμνους προς τον Θεό, οι στρατιώτες του βασιλιά των Γότθων τους συνέλαβαν και, χωρίς κανέναν οίκτο, τους οδήγησαν στην πυρά. Η εκτέλεσή τους διατάχθηκε αμέσως, καθώς θεωρήθηκαν απειλή για την ειδωλολατρική θρησκεία του βασιλιά. Οι φλόγες τύλιξαν τα σώματά τους, αλλά η ψυχή τους παρέμεινε ελεύθερη, ενώ τα χείλη τους προσεύχονταν μέχρι την τελευταία τους πνοή.
Ιδιαίτερα συγκλονιστική είναι η περίπτωση ενός άλλου Χριστιανού, που την ίδια στιγμή έφερνε την προσφορά του στον ναό. Όταν είδε τους συλληφθέντες, δεν δίστασε να ομολογήσει τον Χριστό. Οι στρατιώτες, βλέποντας το θάρρος του, τον άρπαξαν και τον έριξαν και αυτόν στις φλόγες, όπου προσέφερε τη ζωή του ως θυσία στον Θεό, αντί άλλης προσφοράς. Η πίστη και η αφοσίωσή του υπήρξαν συγκινητικές και ενέπνευσαν τους πιστούς της εποχής.
Μετά το μαρτύριο, τα ιερά λείψανα των Αγίων περισυλλέχθηκαν από μια γυναίκα Χριστιανή, η οποία ήταν σύζυγος ενός άρχοντα των Γότθων. Μαζί με πρεσβυτέρους και λαϊκούς, μερίμνησε να περισυλλέξει και να διαφυλάξει τα λείψανα, ώστε να μην καταστραφούν ή χαθούν. Η γυναίκα αυτή, έχοντας μεγάλη ευλάβεια, αποφάσισε να εγκαταλείψει την εξουσία και να αφοσιωθεί στην πίστη της. Αφού άφησε τη διακυβέρνηση στον γιο της, ξεκίνησε ένα ταξίδι μέσα από διάφορες περιοχές, φθάνοντας μέχρι τη γη των Ρωμαίων μαζί με την κόρη της. Στην πορεία της, φρόντισε να μεταφέρει τα λείψανα των Αγίων με σεβασμό και να τα διαφυλάξει ως πολύτιμο θησαυρό της πίστης.
Η κόρη της, συνεχίζοντας την αποστολή της μητέρας της, μετέφερε τα λείψανα στην Κύζικο. Εκεί, παρέδωσε ένα μέρος αυτών στην πόλη, ώστε να τιμώνται από τους πιστούς. Ύστερα από λίγο καιρό, ολοκλήρωσε και η ίδια τον επίγειο βίο της, αφήνοντας πίσω της ένα μεγάλο κληροδότημα για την Εκκλησία.
Οι Είκοσι Έξι Μάρτυρες που τιμά η Εκκλησία είναι: οι δύο Πρεσβύτεροι, Βαθούσης (ή Ααθούσης) και Ουίρκας (ή Ούηρικας) με τους δύο γιους του και τις τρεις θυγατέρες του, ο μοναχός Αρπύλας, καθώς και οι λαϊκοί Αβήπας, Αγνάς (ή Αγγιάς), Ρύαξ (ή Ρυΐας), Ηγάθραξ, Ησκόος (ή Ησκόης), Σύλλας, Σίγητζας (ή Σίδητζας), Σουηρίλλας, Σεΐμβλας, Θέρμας (ή Θέρθας), Φίλγας. Από τις γυναίκες αναφέρονται οι Άννα, Αλλάς, Βάρις (ή Βάρκα), Μωικώ, Μαμύκα, Ουιρκώ (ή Ουηκώ) και Ανιμάις.
Η Εκκλησία τιμά τη μνήμη των Αγίων αυτών, αναγνωρίζοντας τη θυσία τους ως ύψιστη απόδειξη αγάπης προς τον Χριστό. Η μαρτυρία τους αποτελεί φωτεινό παράδειγμα για όλους τους πιστούς, υπενθυμίζοντας πως η αληθινή πίστη δεν λυγίζει μπροστά στις διώξεις, αλλά παραμένει σταθερή μέχρι τέλους.
Τόσην πυρὶ φλέγουσι πληθὺν Μαρτύρων, Ὄσας ἄγει Μὴν σήμερον τὰς ἡμέρας.
Καλή Σαρακοστή 2025 και καλό στάδιο