Ορθόδοξος συναξαριστής 9 Φεβρουαρίου, σήμερα εορτάζει ο Άγιος Νικηφόρος.
Τον εκ παλαιού κλητικόν Νικηφόρον,
Τμηθέντα γνώθι πρακτικόν Νικηφόρον.
Φασγάνω αμφ’ ενάτη Νικηφόρε, δειροτομήθης.
O Άγιος Νικηφόρος έζησε στα χρόνια των αυτοκρατόρων Βαλεριανού (253 – 259 μ.Χ.) και Γαληνού (259 – 268 μ.Χ.), και συνδεόταν στενά με κάποιον ιερέα ονόματι Σαπρίκιο, ο οποίος έτρεφε μεγάλο μίσος κατά του Νικηφόρου γιατί πίστευσε στα λόγια κάποιου συκοφάντη. O Νικηφόρος ζητούσε επανειλημμένα από τον ιερέα να του πει τον λόγο και να τον συγχωρέσει, όμως μάταια.
Όταν το 257 μ.Χ. ξέσπασε μεγάλος διωγμός κατά των Χριστιανών, συνελήφθησαν πολλοί επίσκοποι και ιερείς μεταξύ των οποίων και ο Σαπρίκιος. Μόλις ο Άγιος διέκρινε μεταξύ των συλληφθέντων και τον Σαπρίκιο, τρέχει και πέφτει στο γόνατά του και τον παρακαλεί με δάκρυα να τον συγχωρήσει. O Σαπρίκιος αρνείται πεισματικά. Μετά το μαστίγωμα που δέχθηκε ο Νικηφόρος τον πλησιάζει και πάλι, ασπάζεται τις πληγές του και του ζητά να του δώσει έστω και την τελευταία στιγμή την ευλογία του. O Σατρίκιος ανένδοτος, τον απομακρύνει και οδηγείται για αποκεφαλισμό. Η άρνηση και η αδιαλλαξία του Σαπρίκιου, τον καθιστούν ανάξιο στο μάτια του Θεού. Χωρίς πλέον την δύναμη της θείας χάρης, δεν άντεξε τα βασανιστήρια και την ώρα του αποκεφαλισμού λυγίζει και ζητά να θυσιάσει στο είδωλα. Μόλις το άκουσε ο Νικηφόρος, τρέχει και τον παρακαλεί να ανακαλέσει την άρνησή του. Εκνευρισμένοι τότε οι δήμιοι, αποκεφαλίζουν τον Νικηφόρο και έτσι αξιώνεται εκείνος το στέφανο του μαρτυρίου, ενώ ο Σαπρίκιος το στίγμα της ατιμίας.
Απολυτίκιον
Ήχος δ’. Ταχύ προκατάλαβε.
Ο Μάρτυς σου Κύριε, εν τη αθλήσει αυτού, το στέφος εκομίσατο της αφθαρσίας, εκ σού του Θεού ημών· έχων γαρ την ισχύν σου, τους τυράννους καθείλεν έθραυσε και δαιμόνων τα ανίσχυρα θράση. Αυτού ταίς ικεσίαις Χριστέ ο Θεός, σώσον τας ψυχάς ημών.
Έτερον Απολυτίκιον
Ήχος δ’. Ταχύ προκατάλαβε.
Αγάπη του Κτίσαντος, καταυγασθείς την ψυχήν, του νόμου της χάριτος, εκπληρωτής ακριβής, εμφρόνως γεγένησαι, όθεν και τον πλησίον, ως σαυτόν αγαπήσας, ήθλησας Νικηφόρε, και τον όφιν καθείλες, εντεύθεν εν ομονοία, ημάς διατήρησαν.
Έτερον Απολυτίκιον
Ήχος α’. Χορός Αγγελικός.
Αγάπης τω δεσμώ, συνδεθείς Νικηφόρε, διέλυσας τρανώς, την κακίαν του μίσους· και ξίφει την κάραν σου, εκτμηθείς εχρημάτισας, Μάρτυς ένθεος, του σαρκωθέντος Σωτήρος· ον ικέτευε, υπέρ ημών των υμνούντων, την ένδοξον μνήμην σου.
Κοντάκιον
Ήχος γ’. Η παρθένος σήμερον.
Πτερωθείς Αοίδιμε, τη του Κυρίου αγάπη, και τον τούτου ένδοξε, Σταυρόν επ’ ώμων βαστάσας, ήσχυνας του διαβόλου τας μεθοδείας, ήθλησας μέχρι θανάτου και αληθείας· διά τούτο ανεδείχθης, οπλίτης μύστης, Θεού της Χάριτος.
Κάθισμα
Ήχος πλ. δ’. Την Σοφίαν και Λόγον.
Εντολών του Κυρίου εκπληρωτής, πεφηνώς κατηλλάγης τω δυσμενεί, προς σε την διάνοιαν, την αυτού Μάρτυς έχοντι, και την διά ξίφους, τελείωσιν είληφας, αντ’ εκείνου Μάκαρ, Θεού σε καλέσαντος· όθεν νικηφόρον, φερωνύμως δειχθέντα, αυτός εστεφάνωσεν, ως Δεσπότης αξίως σε, Αθλοφόρε, αήττητε, πρέσβευε Χριστώ τω Θεώ, των πταισμάτων άφεσιν δωρήσασθαι, τοις εορτάζουσι πόθω, την αγίαν μνήμην σου.
Ο Οίκος
Την του Παύλου σαφώς διδασκαλίαν επόθησας, και τοις στέρνοις τοις σοίς Ένδοξε κατεφύτευσας, βοών· Η αγάπη ουκ ασχημονεί, αύτη τον Κτίστην άνθρωπον τέλειον ημίν εχαρίσατο, δι’ αγάπην πάντα υπέμεινεν, ήλους και σταυρόν, όξος και εμπτύσματα, λόγχη επάγη πλευράν αγίαν, δι’ ης ανέβλυσεν ημίν αίμα και ύδωρ θεουργόν, ον ποθήσας, εφάνης νικηφόρος, ως και τη κλήσει, οπλίτης, μύστης Θεού της χάριτος.