Bλέπουμε σε Αγίους ανθρώπους που όντως δεν έχουν τίποτα, εξωτερικά η ζωή τους είναι σύμφωνα με τις εντολές του Θεού, κι όμως στην Εξομολόγηση έχουν θρήνο μετανοίας.
Η ζωή τους είναι μια βαθιά μετάνοια.
Και λέει κανείς, για ποιo λόγο μετανοείς;
Τί έκανες;
Δεν έκανε τίποτα το εξωτερικό .. αλλά επειδή ξύπνησε η ψυχή του κι επειδή έχει αίσθηση πλέον μέσα του, έφυγε η αναισθησία.
Βλέπει πόσο μακριά είναι ο Θεός και που είναι αυτός.
Καταλαβαίνει το πόσο Άγιος είναι ο Θεός και πόσο αμαρτωλός είναι ο ίδιος.
Καταλαβαίνει τί σημαίνει Θεός και τί σημαίνει άνθρωπος.
Βλέπει την άπειρη αγάπη του Θεού προς τον άνθρωπο.
Βλέπει τα πλούσια χαρίσματα που μας έδωσε ο Θεός.
Βλέπει το πόσες δυνατότητες μας έδωσε και πόσο μας στόλισε με τόσες αρετές και τόσα χαρίσματα κι εμείς δεν κάνουμε τίποτα, δεν ανταποκρινόμαστε σ’ αυτήν την αγάπη του Θεού.
Και αυτή η αίσθηση είναι αρκετή για να κρατά την ψυχή του σε μία διαρκή μετάνοια.