Μου έλεγε πως παλαιά, καθώς λειτουργούσε ο αείμνηστος Μητροπολίτης Μυτιλήνης Ιάκωβος ο Β’, ένας σκορπιός έπεσε μέσα στο Ιερό Ποτήριο.
Όλοι τρόμαξαν.
Ο Δεσπότης έβγαλε το ζωύφιο από το Αγιοπότηρο και πάει να το δώσει σ’ έναν διάκο, για να τον πετάξει στο χωνευτήρι.
Ο παπα-Φώτης αστραπιαία, λέγοντας:
“Φέρ’ τον εδώ. φέρ’ τον εδώ”, άρπαξε το μισοπεθαμένο-μισοζωντανό σκορπιό και τον έφαγε!
“Αφού βάφτηκε με το Αίμα του Χριστού”, μονολόγησε.
Κι ο Μητροπολίτης τού είπε:
“Θαυμάζω, Γέροντα, την πίστη σας!
Έλεγε ο παππούλης πως:
“Για τον Ιερέα το ήθος και η καθαρή ζωή είναι ό.τι το άλας, το αλάτι, στη ζωή μας.
Αν ο παπάς, ο διάκος ή ο Δεσπότης δεν έχει καθαρή ζωή τότε είναι για πέταμα”
Από το βιβλίο: “Παπά Φώτης, ο δια Χριστόν Σαλός”, του π. Αθανασίου Γιουσμά