Είναι και κάποιοι που η καρδιά τους είναι μια ολάνοιχτη πληγή αποκλειστικά για τον άνθρωπο, τον εκπεσόντα της δόξης του Παραδείσου, μια πληγή που αιμορραγεί ακόμη περισσότερο γι αυτόν που πράττει το κακό.
Γνωρίσαμε τον π. Γεράσιμο Φωκά, ο οποίος πήγε στη Σερβία όταν βομβαρδιζόταν, περπάτησε με τον Πατριάρχη Παύλο στα χαλάσματα της πόλης, είδε παιδάκια σκοτωμένα σε γκρεμισμένο Νοσοκομείο Παίδων και γύρισε ξυπόλητος αφού έδωσε ό,τι είχε και δεν είχε και σε κάποιους δυστυχείς μουσουλμάνους στα σύνορα.
Ο π. Γεράσιμος μας έλεγε ότι ο άγιος Σωφρόνιος Σαχάρωφ την περίοδο του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου είχε τα χέρια υψωμένα προς τον Ουρανό και παρακαλούσε, κυρίως για τους εχθρούς, τους Γερμανούς που βομβάρδιζαν, παρά για τα θύματα, γιατί αυτοί, οι θύτες είχαν περισσότερη ανάγκη — θα έπαιρναν την αμαρτία μαζί τους εις τον αιώνα τον άπαντα.
Οι εκτιμήσεις για τις απώλειες του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου ποικίλουν, αλλά οι περισσότερες πηγές υπολογίζουν ότι πάνω από 60 εκατομμύρια άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους στον Β’ Παγκόσμιο πόλεμο, δηλαδή περίπου το 2.5% του παγκόσμιου πληθυσμού. Από αυτούς, τα 40-45 εκατομμύρια ήταν άμαχοι και τα υπόλοιπα 20-25 εκατομμύρια στρατιώτες. Οι περισσότεροι πολίτες πέθαναν από πείνα, ασθένειες, βομβαρδισμούς και εκτελέσεις.
Γράφει ο άγιος Σωφρόνιος:
“Αι ειδήσεις περί των χιλιάδων αθώων ανθρώπων, οίτινες εφονεύοντο εις τα πεδία των μαχών, έθετον ενώπιόν μου το άγριον θέαμα της ανθρωπίνης τραγωδίας Ήτο αδύνατον να συμβιβασθώ προς το γεγονός ότι πλήθος νεαρών υπάρξεων εθερίζετο βιαίως και δη μετά παράφρονος σκληρότητος …Και εάν διά της αυθαιρεσίας διεστραμμένων τινών εξουσιαστών δημιουργούνται παρόμοιαι καταστάσεις, πού ευρίσκεται το νόημα της εμφανίσεως ημών εν τω κόσμω τούτω; Και εγώ διά ποίον λόγον εγεννήθην;”*
Τόσο βασανιστικά κυρίαρχο ήταν το ερώτημά του που θεόσταλτη γεννήθηκε στην καρδιά του η σκέψη: “Εάν ο άνθρωπος δύναται να πάσχει τοσούτον βαθέως τότε είναι μέγας ως προς την φύσιν αυτού …”
Και αφιέρωσε τη ζωή του ώστε αυτό το καταρρακωμένο μεγαλείο του ανθρώπου να επανεύρη το πρωτόκτιστο κάλλος.
Λυπούνται, λοιπόν, κάποιοι άνθρωποι και για εχθρούς και για φίλους, γιατί ξέρουν ότι μεγάλη απώλεια είναι όταν ο άνθρωπος, που ενώπιον του Θεού είναι πολυτιμότερος πάντων των άλλων κτισμάτων, γίνεται θηριώδης και δαιμονιώδης.
*Αρχιμανδρίτου Σωφρονίου Σαχάρωφ, “Οψόμεθα τον Θεόν καθώς εστί”, σελ. 16.
Φωτό: π. Γεράσιμος Φωκάς – άγιος Σωφρόνιος του Έσσεξ
Ο π. Γεράσιμος Φωκάς όπως τον ζούμε
[mks_button size=”large” title=”orthodoxia.online – Δείτε όλα τα άρθρα μας ΕΔΩ” style=”squared” url=”https://orthodoxia.online/%cf%8c%ce%bb%ce%b1-%cf%84%ce%b1-%ce%ac%cf%81%ce%b8%cf%81%ce%b1/” target=”_blank” bg_color=”#dd3333″ txt_color=”#FFFFFF” icon=”” icon_type=”” nofollow=”0″]