Σύμφωνα με μια παράδοση, θα έρθει μια εποχή όπου μόνο τρεις εκκλησίες θα παραμείνουν ανοιχτές: του Παναγίου Τάφου, του μεγάλου Αθανασίου του Αθωνίτου στο Άγιο Όρος και της Εικοσιφοινίσσης στο Παγγαίο.
Αν ήμασταν πραγματικά ερωτευμένοι με την Εκκλησία και το Θεό, τίποτα δεν θα μπορούσε να μας εμποδίσει να βρεθούμε εκεί. Αντί να αναζητούμε δικαιολογίες, όπως το «δεν έχουμε χρόνο», θα διασχίζαμε βουνά και θάλασσες για να πάμε στην Εκκλησία, όπως το κάνουν άνθρωποι στο εξωτερικό, οι οποίοι διανύουν 200 ή 300 χιλιόμετρα κάθε Κυριακή για να συμμετέχουν στην θεία λειτουργία.
Αντί να διαμαρτυρόμαστε για το χτύπημα της καμπάνας, που μας ξυπνά την Κυριακή το πρωί, εμείς σπαταλάμε τον χρόνο μας στην αμαρτία και τη διαφθορά.
Εάν το στασίδι μας είναι άδειο στην Εκκλησία, τότε και η θέση μας στον ουρανό θα είναι άδεια. Η Εκκλησία είναι ο τόπος που οργανώνει και καθοδηγεί την ψυχή μας για την αιωνιότητα. Όλοι όσοι απορρίπτουν την Εκκλησία και τα Μυστήρια της, ζουν ήδη την κόλαση στην παρούσα ζωή.