Ἡ Ἐκκλησία πάντοτε ἦταν καί εἶναι μιά σοφή μητέρα, ἕνας καλός φίλος, μιά ἀγαπημένη ἀδελφή, μιά ἀγκαλιά γιά ὅλους δικαίους καί ἁμαρτωλούς, νέους καί γέρους, φτωχούς καί πλουσίους. Ἡ ἐκκλησία (ἐκ+καλῶ) εἶναι ἕνα κάλεσμα καί ποτέ ἕνα διώξιμο. Ἕνα φῶς καί ποτέ ἕνα σκοτάδι.
Γι’αὐτό στίς δύσκολες ὧρες μας ἐκεῖ καταφεύγουμε πιστοί καί «ἄπιστοι». Καί γι’αὐτό ὅταν κάποιος φεύγει γιά κάποιους δικούς του λόγους ἀπό τήν ἐκκλησία, συνεχίζει μιλώντας γι’αυτήν καί συνήθως καταφέρεται ἐναντίον τοῦ Θεοῦ, Τόν ὁποῖο ἀπέρριψε ὡς μήν ΥΠΑΡΧΟΝΤΑ. Ἐκεῖ βρίσκεται καί ο παραλογισμός μας… Στόν πόλεμο τοῦ ἴδιου τοῦ Δημιουργοῦ μας, τῆς ἴδιας μας τῆς ζωῆς…Ἡ μητέρα πάντοτε ἀφουγκράζεται τούς ἀναστεναγμούς τῶν παιδιῶν της καί ξέρει τί νά κάνει γιά νά τά φροντίσει μέ τόν καλλίτερο τρόπο. Ἔτσι καί ἡ ἐκκλησία προσφέρει πάντοτε εὐκαιρίες, παράθυρα πνευματικά, ἀνοίγει ὀρίζοντες γιά νά «ἀνοίξει» ἡ κλειστή καρδιά τῶν παιδιῶν της καί νά γεμίσει ΟΥΡΑΝΟ.
Ἕνα τέτοιο παράθυρο πνευματικό ἀποτελεῖ ἡ Μεγάλη Τεσσαρακοστή. Εἶναι μιά ἀγκαλιά πνευματική πού θά φιλοξενήσει τά τέκνα της γιά νά τά θεραπεύσει. Εἶναι μιά θεραπεία ἡ Μ. Τεσσαρακοστή. Μιά ἐντατική μονάδα θεραπείας ἀπό τίς συνήθειες πού ἀποκτήσαμε κατά τή διάρκεια τοῦ χρόνου, ἀπό τά τραύματα πού εἴτε ἐξ ἰδίας μας προαιρέσεως εἴτε ἐξ ὑπαιτιότητας ἄλλων πλήγωσαν τό σῶμα καί τήν ψυχή μας καί μᾶς βασανίζουν. Μπαίνουμε μέσα στή ΣΑΡΑΚΟΣΤΗ πονεμένοι, συκοφαντημένοι, θυμωμένοι, γεμάτοι κατακρίσεις, ἀπογοητευμένοι, χωρίς προσευχή ἴσως καί βγαίνουμε ΑΝΑΣΤΗΜΕΝΟΙ. Εἶναι μιά πορεία φωτεινή κι ἄς φαντάζει στά μάτια πολλῶν ἕνα στάδιο γεμάτο στερήσεις καί σκοτάδι. Τό φαινομενικό σκοτάδι καί οἱ φαινομενικές ἐξωτερικές στερήσεις μέσα στή Σαρακοστή εἶναι ἕνα διάχυτο πνευματικό ἰαματικό φῶς πού γαληνεύει τήν ὕπαρξή μας καί μᾶς δίνει πνοή, τήν πνοή τοῦ ΧΡΙΣΤΟΥ. Μέσα ἀπό τή νηστεία πού καθώς μᾶς λέει ὁ Ἅγ. Γρηγόριος ὁ Θεολόγος εἶναι ἕνα καθάρσιο τοῦ ἐγώ μας, θά δοῦμε τίς ἀτελεύτητες τρυφές καί ἀπολαύσεις τοῦ Παραδείσου, ἤδη ἀπό αὐτή τή γῆ!!!
Συνήθως οἱ πιστοί «ξέρουν» τή Μεγάλη Ἑβδομάδα καί σπεύδουν νά δηλώσουν ἀθρόα προσέλευση καθημερινῶς στίς ἀκολουθίες. Καλό κι αυτό ἀλλά χωρίς τή συμμετοχή καί τήν προετοιμασία τῆς Μεγάλης Τεσσαρακοστῆς καί τῶν ἀκολουθιῶν της δέν μποροῦμε νά βιώσουμε τά κοσμοσωτήρια γεγονότα τῆς Μ. Ἑβδομάδος στήν ἔνταση πού πρέπει ἀλλά καί μέ τίς ἀνάλογες εὐεργετικές συνέπειες στήν ψυχή καί στό σῶμα μας. Νά τονίσουμε ὅτι ἡ ἐκκλησία φροντίζει καί γιά τήν ψυχή ἀλλά καί γιά τό σῶμα μας μιά καί ἡ καθιερωμένη αὐτή νηστεία τῶν 40 ἡμερῶν ἀποτελεῖ τό καλλίτερο ἀποτοξινωτικό φάρμακο γιά τό ὀργανισμό μας.
Εἶναι ἀλήθεια ὅτι ἡ περίοδος αὐτή ἐκτός ἀπό τή νηστεία περιλαμβάνει καί μακρές ἀκολουθίες καί γενικά τό κλίμα της κλίνει πρός τήν κατάνυξη καί τήν αὐτομεψία. Μέσα ὅμως σέ αὐτό το φαινομενικά πένθιμο κλίμα διαφαίνεται ἡ χαρά πού νιώθει ὁ σωστά ἀγωνιζόμενος καί ἡ χαρά ἡ ἀνεκλάλητη πού θά συναντήσει στή μέλλουσα ζωή.
Καθαρά φαίνεται ἀπό τό κάθισμα τοῦ ὄρθρου τῆς Καθαρᾶς Δευτέρας αὐτό τό κλίμα τῆς χαρμολύπης πού ἐπικρατεῖ
«Τὴν πάνσεπτον ἐγκράτειαν, ἐναρξώμεθα φαιδρῶς, ἀκτῖνας ἀπολάμποντες, τῶν ἁγίων ἐντολῶν, Χριστοῦ τοῦ Θεοῦ ἡμῶν, ἀγάπης τὴν λαμπρότητα, προσευχῆς τὴν ἀστραπήν, ἁγνείας καθαρότητα, εὐανδρείας τὴν ἰσχύν, ὅπως λαμπροφόροι προφθάσωμεν, εἰς τὴν ἁγίαν καὶ τριήμερον Ἀνάστασιν, τὴν καταλάμπουσαν ἀφθαρσίαν τῷ κόσμῳ».
Μέ φαιδρότητα, μέ χαρά νά ξεκινήσουμε τή πανσέβαστη ἐγκράτεια!!!
Ὄχι μέ σκυθρωπότητα ὄχι μέ κακομοιριά ἀλλά μέ διάθεση νά ἁγνίσουμε τίς καρδιές μας, νά τίς καθαρίσουμε ἀπό κάθε κακία καί μίσος, ἀπό κάθε κατάκριση, ἀπό κάθε σκληρότητα καί ἀπαιδευσία. Μόνο τότε θά ἀντικρίσουμε ΧΡΙΣΤΟ ΑΝΑΣΤΗΜΕΝΟ τήν ἡμέρα τῆς Ἀναστάσεως.
Ξεκινᾶμε αὐτό τό μακρύ ταξίδι μέ τήν προσδοκία στό τέλος του νά δοῦμε ΧΡΙΣΤΟΝ!!! Καί ὅσοι προσεύχονται βλέπουν τόν Χριστό, Τόν νιώθουν, Τόν ἀφουγκράζονται.
Ὅπου σιωπή, ἐκεῖ ΧΡΙΣΤΟΣ.
Ὅπου ἀγάπη, ἐκεῖ Χριστός.
Ὅπου ἑνότητα, ἐκεῖ ΧΡΙΣΤΟΣ.
Ἄς διαλέξουμε ποῦ θέλουμε ἐμεῖς νά βάλουμε τόν ἑαυτό μας. Στό φῶς τῆς ἀλήθειας ἤ στό σκοτάδι τοῦ μίσους;;;
Εὐλογημένη ΣΑΡΑΚΟΣΤΗ!!!
ΚΑΛΗ ΑΝΑΣΤΑΣΗ!!!
Γερόντισσα Σωφρονία
Ἱερά Μονή ἁγίας Τριάδος Ἀκράτας
Σαρακοστή 2020
