Πρέπει να αγωνιζόμαστε με γενναιότητα εναντίον των άτακτων κινήσεων του νου και να κατορθώνουμε να τις υποτάσσουμε στην εξουσία μας και στη διακριτικότητα μας.
Πρέπει να παλεύουμε μέσα μας, ώστε να μπορέσουμε να σβήσουμε τα πάθη και να δαμάσουμε, κάτω από τη δύναμη της λογικής, το άστατο σμήνος των λογισμών μας.
Με τη δύναμη του Σταυρού, που είναι η σημαία της σωτηρίας μας, ας διώξουμε από τα σύνορα της καρδιάς μας τα φοβερά τάγματα των πονηρών δυνάμεων.
Τότε, σαν βραβείο της τόσο λαμπρής επιτυχίας μας θα δούμε τον εαυτό μας να υψώνεται στην τάξη αυτού του νοητού πνευματικού εκατόνταρχου, τον οποίο ο Μωυσής παρουσιάζει αλληγορικά στο βιβλίο της Εξόδου, όπου λέει:
«Να διορίσεις αρχηγούς για τον λαό και να τους δώσεις εξουσία πάνω σε χίλια άτομα ή σε εκατό ή σε πενήντα ή σε δέκα» (Εξ. 18, 21).
Όταν ανέβουμε όπως αυτός σε ένα τόσο μεγάλο αξίωμα, θα έχουμε την ικανότητα και τη δύναμη να διατάζουμε τους ανεπιθύμητους λογισμούς να φύγουν μακριά μας. Θα μπορούμε τότε να κρατούμε με σταθερότητα εκείνους τους λογισμούς, οι οποίοι μας κάνουν να δοκιμάζουμε τις χαρές του πνεύματος. Τους κακούς λογισμούς θα τους διατάζουμε και θα τους λέμε: Φύγετε! Και θα φεύγουν. Στους καλούς πάλι θα λέμε: Ελάτε! Και θα έρχονται.
Το σώμα μας δηλαδή θα το διατάζουμε τότε σαν τον υπηρέτη μας, να φυλάξει τους νόμους της αγνότητας και της εγκράτειας. Και αυτό θα υπακούει χωρίς αντίσταση. Δεν θα ξαναδούμε πλέον να ξεσηκώνει εναντίον μας το εχθρικό κεντρί της φιληδονίας, αλλά θα υποτάσσεται και θα υπηρετεί το πνεύμα στο καθετί.
Αββά Κασσιανού. Συνομιλίες με τους Πατέρες της ερήμου. Τόμος Α΄.
εκδ. Ετοιμασία. Ιερά Μονή Τιμίου Προδρόμου, Καρέας 2004.