Υπάρχει μία διήγηση από τον βασιλιά Δαβίδ, που μας διαφωτίζει για το πως ήταν το πρόσωπο του Χριστού.
Η διήγηση λέει:
“Όταν ο Δαβίδ ήταν νεαρός και βοσκούσε τα πρόβατα γύρω από την Βηθλεέμ, κατέβηκε μία ζεστή μέρα σε εκείνη την ίδια σπηλιά, όπου αργότερα γεννήθηκε ο Ιησούς.
Κατέβηκε για να ξεκουραστεί και να δροσιστεί.
Όταν κοιμήθηκε, αισθάνθηκε κάτι φοβερό να τον σφίγγει και να τον πνίγει.
Ξύπνησε και τι είδε;
Ένα φοβερό φίδι είχε τυλιχτεί γύρω από τα χέρια και τα πόδια του και είχε ανοίξει τα σαγόνια του, για να τον δαγκώσει.
Με θανάσιμο φόβο φώναξε ο Δαυίδ:
-Κύριε, σώσε με!
Εκείνη τη στιγμή εμφανίστηκε στη σπηλιά ένα παιδί απερίγραπτης ομορφιάς, ντυμένο με λευκά ρούχα, φωτεινό σαν τον ήλιο.
Έβαλε το χέρι του πάνω στο φίδι και το φίδι έφυγε από το σώμα του Δαβίδ και εξαφανίστηκε.
Το παιδί κοίταξε με ηρεμία τον Δαβίδ και του είπε:
-Μη φοβάσαι!
Αυτό το βλέμμα, αυτή η φωνή και αυτή η μορφή έμεινε για πάντα χαραγμένη βαθιά στην ψυχή του Δαβίδ, που τότε ήταν βοσκός και αργότερα έγινε βασιλιάς και ψαλμωδός.
Πολλά χρόνια αργότερα ο Δαβίδ εξέφρασε την ανάμνηση της εικόνας εκείνου του παιδιού στον ψαλμό όπου λέει:
Εσύ είσαι ο πιο ωραίος ανάμεσα στους υιούς των ανθρώπων, η ευλογία ρέει από το στόμα σου, επειδή σε ευλόγησε ο Θεός αιώνια.
Από το βιβλίο
Αγ. Νικολάου Αχρίδος (Βελιμίροβιτς)
«Ο Μόνος Φιλάνθρωπος»- η ζωή του Ιησού Χριστού,
εκδ. «Ορθόδοξος Κυψέλη, Θεσ/νίκη 2012