Η γνώση είναι σαν ένα μικρό νησάκι στον ωκεανό της ανθρώπινης υπάρξεως.
Για μια στιγμή το πλημμυρίζει κάποιο πάθος με τα οργισμένα του κύματα.
Τότε είναι πού ό άνθρωπος κατανοεί πόσο λίγο έχει εμπεδώσει, έχει εμβαθύνει, έχει ριζώσει την γνώση του στον Κύριο και Χριστό.
Για παράδειγμα το πάθος του θύμου, προς στιγμήν θολώνει αυτή την ελάχιστη γνώση μέσα στον άνθρωπο, το ίδιο και το πάθος της φιλαργυρίας, της φιληδονίας, του φθόνου, της γαστριμαργίας.
Ποιο είναι κοινό γνώρισμα στους Αγίους;
Το ότι διεύρυναν αυτή τους την γνώση, την εμβάθυναν και την ρίζωσαν στον Χριστό.
Έτσι, δεν μπορεί να τούς καταπιεί το πάθος, μπορεί μονάχα να τούς πειράξει.
Βρίσκονται σε μια συνεχή νήψη ψυχής και καρδίας και γι’ αυτό ποτέ δεν έχουν ανάπαυση στον αγώνα τους.
Άγιος Ιουστίνος Πόποβιτς