Όλες οι ταλαιπωρίες και οι θλίψεις, που δεν μετέχουν στην υπομονή, προκαλούν διπλό βασανισμό.
Διότι η υπομονή του ανθρώπου απομακρύνει τις συμφορές του, ενώ η μικροψυχία είναι μητέρα της κολάσεως.
Η υπομονή είναι μητέρα της παρηγοριάς και δύναμη που γεννάται από την ευρυχωρία της καρδιάς.
Αυτήν την δύναμη είναι δύσκολο να βρει ο άνθρωπος μέσα στις θλίψεις του, εκτός αν δοθεί ως θείο χάρισμα, που βρίσκεται δια της επίμονης ευχής και της εκχύσεως των δακρύων.
ΕΠΕ, Φιλοκαλία των νηπτικών και ασκητικών, 8Β.
Ισαάκ του Σύρου. Λόγοι ασκητικοί (ΚΖ΄-ΞΑ΄).
εκδ. Γρηγόριος ο Παλαμάς, Θεσσαλονίκη 1991.