«Το 1959 έμενε κάτω στο Λυκαβηττό, στο τέρμα της Ασκληπιού, μια ευγενεστάτη Γερόντισσα καρδιοπαθής. Αυτή έζησε στη Ρωσία, γιατί ο άνδρας της ήταν πρόξενος εκεί. Κατόπιν στην Μασσαλία. Εκεί έγινε από Παπική, ᾿Ορθόδοξη. Ήταν ογδονταπέντε χρονών, αλλά δεν ήθελε να κοινωνήση.
Ένα βραδάκι, που εξομολογούσα στο Ι. Ναόν της Ρόμβης, κοντά στη Μητρόπολι, μου τηλεφώνησαν να πάω επειγόντως,
διότι με θέλει η Γερόντισσα και ο γιατρός τους είπε ότι θα πεθάνη απόψε.
Επήρα μαζί μου τα ῎Αχραντα Μυστήρια μήπως την καταφέρω να κοινωνήση.
—Φεύγω για τον ουρανό, μου λέγει, όταν μπήκα και με είδε.
—Δεν πας πουθενά, της είπα. Σου έφερα το φάρμακο. Έχεις τίποτα να μου πης;
᾿Εξομολογήθηκε πρόθυμα και κοινώνησε με προθυμία. Φεύγοντας της είπα ότι ο Θεός είναι μεγάλος. Πράγματι είναι μεγάλος, διότι μετά την Θεία Κοινωνία καλυτέρευσε. Το πρωΐ φώναξαν το γιατρό.
Μα δεν πέθανε, λέγει;
Όταν την επισκέφθηκε, εθαύμαζε. Είδε ότι τα φάρμακά του και η επιστήμη του μπροστά στη Θ. Κοινωνία ήταν άχρηστα! Πλησίασε τα 90 χρόνια.
Η Θεία Κοινωνία είναι παντοδύναμο φάρμακο. Θα έπρεπε να γραφούν τόμοι ολόκληροι γι᾿ αυτό. Που είναι τώρα εκείνοι οι ολιγόπιστοι, που δυσκολεύονται να μεταλάβουν μήπως κολλήσουν μικρόβια. Το Σώμα και Αίμα του Χριστού είναι πυρ καταναλίσκον, που καίει τα πάντα, έλεγεν ένας καθηγητής Φιλόσοφος. Και πράγματι από τα εκατομμύρια, που κοινωνούν, δεν έπαθε ποτέ κανείς. Αν ήταν όπως λέγουν αυτοί, δεν θα ζούσε κανένας Ιερεύς, διότι εμείς στο τέλος καταλύομε το Αγ. Ποτήριον, από το οποίον κοινώνησαν εκατοντάδες πολλές φορές και πολλοί με πολλές αρρώστιες και όμως ποτέ δεν έπαθε κανείς τίποτε. Οι ῾Ιερείς είναι οι μακροβιώτεροι των ανθρώπων.
Οι Ιερείς, που λειτουργούν χρόνια στα Φθισιατρεία, είναι υγιέστατοι.
Ο Μητροπολίτης Χίου Παντελεήμων Φωστίνης, όταν ήτο ῾Ιεροκήρυξ Αττικής, επήγε να λειτουργήση στο Φθισιατρείο της Σωτηρίας. Του έφεραν μια μεγάλη πιατέλα με πολλά κουταλάκια.
—Τι τα θέλετε αυτά; είπε στους νοσοκόμους.
— Μας είπαν οι γιατροί, να κοινωνήσετε με αυτά τους ασθενείς και πρώτα τους ελαφρότερους και κατόπιν τους βαρειά.
— Έχω την Αγία Λαβίδα. Δεν χρειάζονται αυτά.
Όταν, έλεγε, τους κοινώνησα και επρόκειτο να καταλύσω το Αγ. Ποτήριον, τραβήχθηκα προς την ωραία Πύλη και κατέλυσα επιδεικτικά ενώπιον όλων, για να μάθουν οι γιατροί, ότι η θ. Κοινωνία είναι «πυρ καταναλίσκον».
+ π. Χαράλαμπος Βασιλόπουλος, «Θαύματα που είδαν τα μάτια μου», Εκδ. «Ορθοδόξου Τύπου»