«Πρέπει να αποκτήσουμε ελεύθερους ανθρώπους, ελεύθερους από τα πάθη και τη δουλεία της αμαρτίας. Γιατί ο ελεύθερος άνθρωπος κάνει και ελεύθερη πατρίδα».
Και σκλαβωμένη να είναι η πατρίδα του, θα την ελευθερώσει γιατί είναι ελεύθερος άνθρωπος όπως ελεύθεροι ήταν όλοι αυτοί οι οποίοι ελευθέρωσαν την Ελλάδα, τότε, το 1821 και αργότερα.
Ενώ εάν ο άνθρωπος είναι δούλος στα πάθη του και στην αμαρτία και ελεύθερη πατρίδα να έχει, θα την υποδουλώσει. Διότι επειδή είναι δούλος εκείνος, θα δουλώσει και την πατρίδα του, θα την καταχραστεί και δεν θα έχει την ευλογία και τη χάρη που προχέεται από την Εκκλησία και την προσευχή των ταπεινών ανθρώπων.
Με αυτόν τον τρόπο οι Άγιοι αντιμετώπιζαν όλα τα γεγονότα που συνέβαιναν γύρω τους. Και μάλιστα στις καρδιές τους δεν υπήρχε εμπάθεια κατά των λεγόμενων εχθρών μας.
Αλλά προσεύχονταν και για αυτούς και θεωρούσαν τον εαυτό τους αιτία το ότι υπάρχουν άνθρωποι αλλόθρησκοι.
Θεωρούσαν ότι αν εμείς ήμασταν καλοί και όπως μας θέλει το Ευαγγέλιο, δεν θα υπήρχαν άνθρωποι εκτός Εκκλησίας.
Αλλά επειδή εμείς είμαστε αδύνατοι και δεν είμαστε σύμφωνοι με το Άγιο Ευαγγέλιο του Χριστού μας, γι’ αυτό και μένουν πολλοί άνθρωποι μακράν του Θεού και μακράν της Εκκλησίας.
Μητροπολίτης Λεμεσού Αθανάσιος (απόσπασμα από ομιλία)