Ο απώτερος σκοπός που ο άνθρωπος πρέπει να έχει – Όλο το κακό έγινε στον άνθρωπο, επειδή άφησε τον Θεό – Εάν δεν τον μεταμορφώσει και δεν τον αλλάξει ο Χριστός, δεν έγινε τίποτε.
Το έχουμε πει πολλές φορές και πάντα πρέπει να το λέμε, ότι ο σκοπός δεν είναι να γίνουμε απλώς καλοί άνθρωποι.
Όσο καλός κι αν γίνει ο άνθρωπος, εάν δεν ενωθεί με τον Χριστό, εάν δεν έλθει μέσα του ο Χριστός, εάν δεν τον μεταμορφώσει και δεν τον αλλάξει ο Χριστός, δεν έγινε τίποτε.
Όλο το κακό έγινε στον άνθρωπο, επειδή άφησε τον Θεό. Ο Θεός όχι απλώς έκανε τον άνθρωπο αναμάρτητο και τον έβαλε στον παράδεισο, αλλά, καθώς του είχε δώσει τη χάρη του Αγίου Πνεύματος, ο Θεός ήταν σε κοινωνία με τον άνθρωπο και ο άνθρωπος με τον Θεό, και είχε ο άνθρωπος μέσα του τον Θεό.
Έτσι, ο άνθρωπος είχε θεανθρώπινη ζωή. Δηλαδή, δεν ήταν απλώς άνθρωπος, αλλά είχε μέσα του και αυτό που δίνει ο Θεός στον άνθρωπο, είχε τη θεία ζωή. Και ο Χριστός έγινε θεάνθρωπος· δεν έγινε θεάγγελος αλλά θεάνθρωπος.
Αυτό είναι το κέντρο της κτίσεως: ο άνθρωπος. Είναι ο πνευματικός κόσμος, ο υλικός κόσμος και στο μέσον ο άνθρωπος. Και ο Χριστός γίνεται άνθρωπος, είναι Θεάνθρωπος, και αγιάζει όλη την κτίση. Όχι ότι βοηθάει την κτίση ο Θεός, ότι βοηθάει τον άνθρωπο, αλλά ενώνεται ο Χριστός με τον άνθρωπο, και γίνεται ο άνθρωπος θεάνθρωπος, όπως ο Χριστός, αλλά κατά χάριν.
Αυτός είναι ο απώτερος σκοπός:
όχι απλώς να καλυτερεύσει ο άνθρωπος, αλλά να έχει επάνω του τα χαρακτηριστικά της παρουσίας του Θεού, τα χαρακτηριστικά της ζωής του Θεού. Δεν είναι πολυτέλεια αυτά που λένε οι απόστολοι, αυτά που λένε οι πατέρες και αυτό που έζησαν οι πατέρες. «Ζω δε ουκέτι εγώ, ζη δε εν εμοί Χριστός», λέει ο απόστολος Παύλος (Γαλ. 2:20). Ζει μέσα του ο Χριστός. Όχι απλώς συναντήθηκε με τον Χριστό, όχι απλώς έχει μια πίστη στον Χριστό, όχι απλώς παραδέχεται τον Χριστό ή βοηθιέται από τον Χριστό, αλλά ζει μέσα του ο Χριστός. Ο δικός του παλαιός άνθρωπος πέθανε, και είναι καινούργιος άνθρωπος ο απόστολος Παύλος τώρα αλλά εν Χριστώ.
Τώρα τελευταία κάναμε κάποια ομιλία επάνω σ’ αυτή τη φράση: «Εν Χριστώ». Τα πάντα είναι εν Χριστώ. Γι’ αυτό τελικά όχι απλώς πιστεύουμε, όχι απλώς βαπτιζόμαστε, όχι απλώς έστω εξομολογούμαστε ή προσευχόμαστε ή μελετούμε, αλλά παίρνουμε μέσα μας το Σώμα και το Αίμα του Χριστού. Το Σώμα και το Αίμα του Χριστού είναι πολύ-πολύ δραστικότερα από το δικό μας σώμα και από το δικό μας αίμα και μετατρέπουν το σώμα μας σε Σώμα του Χριστού και το αίμα μας σε Αίμα του Χριστού.
Από το βιβλίο: π. Συμεών Κραγιοπούλου, «Αδάμ, πού ει;», Δ’ έκδ., Πανόραμα Θεσσαλονίκης, 2013, σελ. 177 (απόσπασμα)
[mks_highlight color=”#dd3333″][/mks_highlight] Δείτε ακόμη στην orthodoxia.online→