Οι πειρασμοί που επιφέρονται με την πνευματική ράβδο για την προκοπή και την αύξηση της ψυχής, με τους οποίους γυμνάζεται, δοκιμάζεται και αγωνίζεται η ψυχή, είναι οι εξής.
Η οκνηρία, η βαρύτητα του σώματος, η χαύνωση των μελών, η ακηδία, η σύγχυση της διανοίας, η κατά φαντασίαν ασθένεια του σώματος, η πρόσκαιρη απελπισία, ο σκοτισμός των λογισμών, η έκλειψη της ανθρώπινης βοηθείας, η στέρηση της σωματικής ανάγκης, και τα παρόμοια.
Απ’ αυτούς τους πειρασμούς ο άνθρωπος αποκτά ψυχή μοναστική και απροστάτευτη, καρδιά απονεκρωμένη και ταπείνωση, και απ’ αυτό δοκιμάζεται κανείς για να αναζητήσει τον Κτίστη.
Αυτά τα οικονομεί ο προνοητής κατά την δύναμη και την ανάγκη αυτών που τα δέχονται.
Με αυτούς τους πειρασμούς είναι αναμιγμένα η παρηγοριά και η ταλαιπωρία, το φως και το σκότος, οι πόλεμοι και οι βοήθειες, με λίγα λόγια η στενοχώρια και η άνεση.
Κι’ αυτό είναι το σημείο της προκοπής του ανθρώπου δια της βοηθείας του Θεού.
ΕΠΕ, Φιλοκαλία των νηπτικών και ασκητικών, 8Β.
Ισαάκ του Σύρου. Λόγοι ασκητικοί (ΚΖ΄-ΞΑ΄).
εκδ. Γρηγόριος ο Παλαμάς, Θεσσαλονίκη 1991.