Ο Θεός δεν παι­δεύ­ει ούτε κρί­νει τον άν­θρω­πο

Ο Θεός δεν παι­δεύ­ει ούτε κρί­νει τον άν­θρω­πο από έναν ακού­σιο λο­γι­σμό του, ούτε από το αν για λίγο συμ­φω­νή­σου­με με αυ­τόν.

Εάν λοι­πόν, την ώρα που μας προ­σβάλ­λει ο λο­γι­σμός, ερε­θί­σου­με το πά­θος μας, αλλά μας προ­φθά­σει η με­τά­νοια και η κα­τά­νυ­ξη, ο Κύ­ριος δεν ζη­τά­ει να λο­γο­δο­τή­σου­με γι’ αυτή μας την αμέ­λεια.

Όμως μας κα­θι­στά υπό­λο­γους στην πε­ρί­πτω­ση που ο νους μας δέ­χθη­κε τον πο­νη­ρό αυτό λο­γι­σμό ως αλη­θι­νό και χω­ρίς να κα­τα­λα­βαί­νει τη ζη­μία, πε­ρι­μέ­νει κάτι να κερ­δί­σει απ’ αυ­τόν και τον απο­δέ­χε­ται, ως πρέ­πον­τα και ωφέ­λι­μο, και δεν σκέ­φτε­ται ότι τον βά­ζει σε με­γά­λο και φο­βε­ρό μπε­λά…

Όσιος Ισαάκ ο Σύρος