Έτσι π.χ. ο Τεπλώφ, ένας αξιωματικός του ιππικού από την επαρχία του Εκατερινοσλάβλιε, οπού η χολέρα είχε αρχίσει να θερίζη, θυμήθηκε ότι κάποτε ο όσιος Σεραφείμ του είχε πη τάχα παρεμπιπτόντως:
«Αν σε βρη κάποια δυστυχία πέρασε άπό το κελλί του πτωχού Σεραφείμ• αυτός θα προσευχηθεί για σένα». Η ανάμνησις αυτή τον παρακίνησε ν’ απευθυνθή από μακρυά μαζί με την γυναίκα του στον πατέρα Σεραφείμ, για να τους λύτρωση από την ολέθρια νόσο. Και να! Την επόμενη νύκτα ο όσιος εμφανίσθηκε στον ύπνο της συζύγου του Τεπλώφ και την διέταξε να πάη στην Θεολογική πηγή, να αντλήση νερό, να πιή απ’ αυτό και να νίψη τον σύζυγο της, όλη την οικογένεια και όλους τους υπηρέτες.
Με απόλυτη πίστι στην δύναμι της προσευχής του οσίου Σεραφείμ οι Τεπλώφ πήγαν στην πηγή, ήπιαν νερό, πλύθηκαν, γέμισαν ολόκληρο βαρέλι και το πήγαν στο κτήμα τους. Και πράγματι. Πολλοί ασθενείς στο σπίτι του Τεπλώφ, οι οποίοι ήσαν ήδη ετοιμοθάνατοι, θεραπεύθηκαν θαυματουργικά από το νερό αυτό. Έκτοτε κανένας πιά δεν προσβλήθηκε από χολέρα στο σπίτι του Τεπλώφ.
Εάν επιτρέψει ο Κύριος να δοκιμάσει ο άνθρωπος ασθένειες, τότε Εκείνος θα του δώσει και την δύναμη της υπομονής. Όποιος υποφέρει την ασθένειά του με υπομονή και ευγνωμοσύνη προς τον Θεό, στεφανώνεται σαν μάρτυρας και αγωνιστής.
Όπως το κερί αν δεν θερμανθεί και μαλακώσει, δεν μπορεί να δεχθεί επάνω του την σφραγίδα, έτσι και η ψυχή, χωρίς να δοκιμασθεί με τους κόπους και τις ασθένειες δεν μπορεί να λάβει επάνω της την σφραγίδα της αρετής. Δεν πρέπει να κλονιζόμαστε στην πνευματική ζωή από καμιά εχθρική δύναμη. Αντίθετα να στηριζόμαστε στα λόγια του Θεού:
«Τον δε φόβον αυτών ου μη φοβηθώμεν, ουδ’ ου μη ταραχθώμεν, ότι μεθ’ ημών ο Θεός. Κύριον τον Θεόν ημών αυτόν αγιάσωμεν και Αυτός έσται ημίν φόβος» (πρβλ. Ήσ. η’, 12-13).
Άγιος Σεραφείμ του Σαρώφ