Ο Άγιος Ισίδωρος ο Πηλουσιώτης ερμηνεύει ορισμένα χωρία της Αγίας Γραφής ως εξής:
Το πρώτο, «δύο αλήθουσαι εν τω μυλωνι, μία παραλαμβάνεται και μία αφίεται» (Ματθ.24:41), σημαίνει ότι πολλοί αφιερώνονται στην πνευματική ζωή, αλλά με διαφορετικά κίνητρα – άλλοι αφιερώνονται με συνέπεια και ειλικρίνεια και άλλοι αμελώς και ματαιόδοξα.
Οι πρώτοι θα οδηγηθούν στο Βασίλειο του Θεού ενώ οι άλλοι θα μείνουν πίσω.
Επίσης, τί σημαίνει η προσευχή για το «ποτήριον»;
Και γιατί ο Κύριος προσευχήθηκε να παρέλθει απ’ Αυτόν, αν ήταν δυνατόν, το ποτήρι του πόνου; (Ματθ. 26:42).
Τούτο σημαίνει ότι αφενός μεν κανένας δεν πρέπει να επιζητά τις αντιξοότητες, αφετέρου όμως ο χριστιανός πρέπει να δέχεται τις αντιξοότητες, όταν αυτές εμφανίζονται και με ανδρείο φρόνημα να τις υπομένει.
Σχετικά με τις πέντε μωρές παρθένους (βλ. Ματθ. κεφ. 25), ό άγιος Ισίδωρος λέει:
«Πράγματι και οι πέντε είχαν διατηρήσει την παρθενία τους, άλλα δεν είχαν τις άλλες αρετές και ειδικά την ελεημοσύνη. Η παρθενία από μόνη της δεν αρκεί για να εισέλθει κάποιος στη Βασιλεία του Θεού.
Η παρθενία δεν βοηθά καθόλου, αν ή παρθένος είναι υπερήφανη και εγωίστρια».
ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ. Ο ΠΡΟΛΟΓΟΣ ΤΗΣ ΑΧΡΙΔΟΣ. ΜΗΝΑΣ ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΣ.
ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΑΘΩΣ.