Κάποτε ένας γιατρός είχε πάρει από το νοσοκομείο άδεια γιατί του συνέβαινε κάτι στην ζωή του, έτσι την επομένη έλειπε από το νοσοκομείο στο μεταξύ είχε γίνει ένα τρομερό ατύχημα με ένα παιδί και η νοσοκόμα της βάρδιας το καλεί να πάει άμεσα στο νοσοκομείο για να γίνει η επέμβαση, έτσι ο γιατρός πήγε στο νοσοκομείο όσο πιο γρήγορα μπορούσε, μπαίνοντας βιαστικός μέσα πηγαίνει να αλλάξει ρούχα και κατευθύνεται προς την αίθουσα του χειρουργείου.
Πηγαίνοντας προς το χειρουργείο βρήκε τον πατέρα του παιδιού που θα χειρουργούσε στην αίθουσα αναμονής. Εκείνος, μόλις είδε το γιατρό, του φώναξε:
-«Γιατί έκανες τόση ώρα να έρθεις; Δεν ξέρεις, ότι η ζωή του γιου μου είναι σε κίνδυνο; Δεν έχεις καμιά αίσθηση ευθύνης;»
Ο γιατρός χαμογέλασε και είπε:
-«Συγνώμη που δεν ήμουν στο νοσοκομείο, αλλά ήρθα όσο μπορούσα πιο γρήγορα μόλις με κάλεσαν. Και τώρα ηρεμήστε για να κάνω και εγώ τη δουλειά μου».
– «Να ηρεμήσω; Αν ήταν ο γιος σας τώρα σ’ εκείνο το δωμάτιο, θα ηρεμούσατε; Αν ο γιος σας πέθαινε τώρα, τι θα κάνατε;», είπε ο πατέρας οργισμένος.
Ο γιατρός χαμογέλασε λέγοντας:
– «Θα κάνω ό,τι μπορώ και εσείς προσπαθήστε να ηρεμήσετε».
– «Να δίνουμε συμβουλές όταν δεν μας αφορά κάτι είναι εύκολο…», μουρμούρισε ο πατέρας.
Το χειρουργείο πήρε κάποιες ώρες. Μετά από αυτό, ο γιατρός βγήκε χαρούμενος.
– «Δόξα τω Θεώ, ο γιος σας σώθηκε», και χωρίς να περιμένει απάντηση από τον πατέρα, συνέχισε να περπατάει στο διάδρομο.
– «Αν έχετε κάποια ερώτηση, ρωτήστε τη νοσοκόμα».
– «Γιατί είναι τόσο αλαζόνας; Δεν μπορούσε να περιμένει λίγα λεπτά για να τον ρωτήσω για την κατάσταση του γιου μου;», ρώτησε τη νοσοκόμα αφού έφυγε ο γιατρός.
Η νοσοκόμα απάντησε με δάκρυα στα μάτια:
– «Ο γιος του πέθανε χτες σε ένα ατύχημα με το αυτοκίνητο. Όταν τον καλέσαμε για το γιο σας ήταν κοντά στο νεκρό παιδί του. Τώρα που σώθηκε ο γιος σας έφυγε τρέχοντας για να παραστεί στην κηδεία»!!!
Να μη βγάζουμε εύκολα συμπεράσματα.
Μη κρίνετε κατ’όψιν, αλλά την δικαίαν κρίσιν κρίνατε (Ιω. ζ΄19-24).