Κυριακή Β΄ Ματθαίου – Το κάλεσμα του Χριστού και η προσωπική μας απάντηση
Ευαγγελική Περικοπή – Ματθ. δ΄ 18–23
«Δεῦτε ὀπίσω μου, καὶ ποιήσω ὑμᾶς ἁλιεῖς ἀνθρώπων»
Η σημερινή ευαγγελική περικοπή μάς μεταφέρει σε μια από τις πιο συγκλονιστικές στιγμές της Καινής Διαθήκης: την πρώτη κλήση μαθητών από τον Κύριο Ιησού Χριστό. Ο λόγος γίνεται για τους Αποστόλους Πέτρο και Ανδρέα, και αργότερα για τους Ιάκωβο και Ιωάννη, τέσσερις ανθρώπους απλούς, εργατικούς, ταπεινούς, ψαράδες στο επάγγελμα. Δεν ήταν γραμματιζούμενοι, ούτε ισχυροί κατά κόσμο, αλλά καθαροί στην καρδιά και πρόθυμοι να υπακούσουν στη θεϊκή φωνή.
Το κάλεσμα του Χριστού προς αυτούς ήταν απλό αλλά καθοριστικό: «Δεῦτε ὀπίσω μου, καὶ ποιήσω ὑμᾶς ἁλιεῖς ἀνθρώπων». Χωρίς δισταγμό, χωρίς αντιρρήσεις ή όρους, εγκατέλειψαν αμέσως τα δίχτυα, τις βάρκες, ακόμη και τον πατέρα τους, και Τον ακολούθησαν. Αυτή η πράξη αποδοχής και υπακοής δεν είναι απλώς μια ιστορική καταγραφή, αλλά πρότυπο πνευματικής ανταπόκρισης για κάθε πιστό.
Το γεγονός ότι ο Χριστός καλεί ανθρώπους της βιοπάλης, και όχι νομοδιδασκάλους ή φαρισαίους, φανερώνει ότι η μαθητεία στο Ευαγγέλιο δεν προϋποθέτει κοσμικά προσόντα, αλλά ταπείνωση και καρδιά ανοιχτή στον Θεό. Η θυσία τους δεν ήταν μικρή: εγκατέλειψαν την ασφάλεια της καθημερινότητας για την αβεβαιότητα της αποστολής. Όμως, μέσα από αυτή την κίνηση, μεταμορφώθηκαν από απλοί ψαράδες σε στύλους της Εκκλησίας, σε αποστόλους και μάρτυρες της Βασιλείας του Θεού.
Η στάση τους στέλνει μέχρι σήμερα ένα ηχηρό μήνυμα: ότι η αληθινή μαθητεία απαιτεί προσωπική θυσία, εμπιστοσύνη και πρόθυμη υπακοή. Καλούμαστε κι εμείς, όχι απλώς να διαβάζουμε το Ευαγγέλιο, αλλά να απαντούμε στο κάλεσμα του Χριστού με έργα πίστης και μετάνοιας, όπως έκαναν εκείνοι οι τέσσερις πρώτοι μαθητές.
Η κλήση του Χριστού – Μια διαχρονική πρόσκληση
Το κάλεσμα του Χριστού δεν απευθυνόταν μόνο στους μαθητές τότε. Απευθύνεται και σήμερα σε κάθε έναν από εμάς:
- Άφησε τα δικά σου “δίχτυα”, δηλαδή ό,τι σε κρατά πίσω
- Ακολούθησε την Αλήθεια, την Οδό, τη Ζωή
- Δώσε την καρδιά σου ολοκληρωτικά στον Χριστό
Η ανταπόκριση των πρώτων μαθητών στο κάλεσμα του Χριστού υπήρξε άμεση, απόλυτη και γεμάτη θάρρος. Δεν προέβαλαν λογικά ερωτήματα, δεν αναζήτησαν εξηγήσεις, ούτε ζήτησαν εγγυήσεις. Δεν ακούστηκε από τα χείλη τους κανένα «πού πάμε;», «γιατί τώρα;», ή «πότε θα επιστρέψουμε;». Η πρόσκληση του Χριστού “Δεῦτε ὀπίσω μου” συνάντησε καρδιές έτοιμες να θυσιάσουν τα πάντα, να εγκαταλείψουν το γνώριμο για χάρη του αγνώστου, και να ανταποκριθούν χωρίς δεύτερη σκέψη.
Αυτή η αυθόρμητη και γενναία ανταπόκριση δεν ήταν πράξη απερισκεψίας, αλλά πράξη βαθιάς εμπιστοσύνης. Είχαν νιώσει στο βλέμμα και στον λόγο του Ιησού τη δύναμη της αλήθειας, τη γνησιότητα του θείου καλέσματος. Κάτι μέσα τους τούς βεβαίωνε ότι Αυτός ο άγνωστος Διδάσκαλος δεν ήταν απλώς ένας ραββίνος της εποχής, αλλά ο Υιός του Θεού που καλεί όχι σε μια νέα δουλειά, αλλά σε μια νέα ζωή.
Άφησαν τα πάντα — όχι μόνο δίχτυα και βάρκες, αλλά συνήθειες, οικογενειακούς δεσμούς, τρόπους σκέψης και προσωπικά σχέδια. Γιατί η αληθινή μαθητεία στον Χριστό δεν επιδέχεται αναβολές, όρους ή προϋποθέσεις. Απαιτεί πλήρη αφιέρωση και εμπιστοσύνη.
Η άμεση αποδοχή του θεϊκού καλέσματος από τους πρώτους μαθητές παραμένει αιώνιο πρότυπο υπακοής για κάθε πιστό. Ο Χριστός συνεχίζει να καλεί και σήμερα: σε μετάνοια, σε ζωή εν Χριστώ, σε πνευματική αφύπνιση. Και η δική μας ανταπόκριση δεν πρέπει να είναι ούτε διστακτική, ούτε υπολογιστική — αλλά γενναία και ολοκληρωτική, όπως των πρώτων μαθητών.
Ποιες είναι οι “θάλασσές” μας;
Στην εποχή μας, ο καθένας από εμάς ζει μέσα στις δικές του “θάλασσες” — στις θάλασσες της καθημερινότητας, των βιοτικών μεριμνών, των ατομικών ευθυνών, των κοινωνικών ρόλων και των εσωτερικών αγωνιών. Οι “θάλασσες” αυτές δεν είναι πάντα ήρεμες. Συχνά γίνονται τρικυμιώδεις: εργασιακή πίεση, οικογενειακές δυσκολίες, κρίσεις σχέσεων, ασθένειες, οικονομικά άγχη, πνευματικές απογοητεύσεις. Και μέσα σ’ αυτές τις συνθήκες, έρχεται ο Χριστός να μας καλέσει – ακριβώς όπως τότε, στην ακτή της Γαλιλαίας.
Ο Κύριος δεν ζητά να εγκαταλείψουμε αναγκαστικά τον κόσμο. Μάς καλεί να Τον ακολουθήσουμε μέσα στον κόσμο, μέσα στην καθημερινή μας πραγματικότητα. Εκεί που εργαζόμαστε, κουραζόμαστε, απογοητευόμαστε, ελπίζουμε. Εκεί μάς καλεί να γίνουμε «ἁλιεῖς ἀνθρώπων», να αγγίζουμε ψυχές, όχι με θορυβώδη λόγια αλλά με την ησυχία της πίστης και την πράξη της αγάπης.
Η κλήση αυτή είναι καθολική και διαρκής. Δεν απευθύνεται μόνο σε κληρικούς ή μοναχούς, αλλά σε κάθε βαπτισμένο πιστό. Να γίνει φορέας ελπίδας, παρηγοριάς, συγγνώμης, αλήθειας. Ο Χριστός δεν ζητά από εμάς να γίνουμε ρήτορες ή ιεραπόστολοι μεγάλων σκηνών, αλλά να Τον φανερώνουμε με τη ζωή μας, με το φως του παραδείγματος, με την πραότητα, την ειρήνη, τη συγκατάβαση.
Η ζωή εν Χριστώ δεν απαιτεί να φύγουμε από τις θάλασσες μας, αλλά να τις μετατρέψουμε από χώρους επιβίωσης σε τόπους μαρτυρίας. Κάθε επαγγελματική ευθύνη, κάθε γονεϊκός κόπος, κάθε κοινωνική πρόκληση, γίνεται ευκαιρία αποστολής. Όταν ο Χριστός βρίσκεται στο πηδάλιο της ζωής μας, ακόμη και τα πιο φουρτουνιασμένα νερά γίνονται δρόμοι που οδηγούν στον ουρανό.
Το μήνυμα της ημέρας
Η Κυριακή Β΄ Ματθαίου 2025 μας διδάσκει:
- ότι ο Χριστός καλεί απλούς ανθρώπους, όχι «τέλειους».
- ότι η αληθινή μαθητεία θέλει θάρρος και αυταπάρνηση.
- ότι ο Χριστός μεταμορφώνει την καθημερινότητά μας σε αποστολή.
Λειτουργική αναφορά και υμνολογία
Η ημέρα πλαισιώνεται υμνολογικά με τροπάρια και δοξαστικά που τιμούν τους αποστόλους, καθώς και με αναφορές στη Χάρη του Αγίου Πνεύματος, που κάνει κάθε μαθητή ικανό να γίνει «φως κόσμου».
Ευλογημένη Κυριακή
©orthodoxia.online