Μου έλεγε μια μέρα ο Άγιος Πορφύριος – «Εγώ δεν είμαι μάγος, δεν είμαι προφήτης. Δεν λέω ότι είδα την Παναγία, ότι θα γίνει πόλεμος.
Εγώ είμαι ένας μεγάλος αμαρτωλός και προσεύχομαι ταπεινά στον Χριστό, να με ελεήσει».
Η τελευταία φράση του αποτελούσε το μεγαλύτερο θαύμα της ζωής του, εμείς όμως δεν το βλέπαμε.
Μ᾿ αυτό το θαύμα, ανέβηκε αθόρυβα και μυστικά, ένα ένα τα σκαλοπάτια της αγιότητος.
Αξιώθηκε ν᾿ ακούσει την φωνή του Χριστού: «υμείς φίλοι μου έστε, εάν ποιήτε όσα εγώ εντέλλομαι υμίν.
Ουκέτι υμάς λέγω δούλους, ότι ο δούλος ουκ οίδε τι ποιεί αυτού ο Κύριος· υμάς δε είρηκα φίλους, ότι πάντα α ήκουσα παρά του πατρός μου εγνώρισα υμίν».
Τα αποτελέσματα της τελειώσεως της αγάπης του, γίνονταν γνωστά, όλο και σε περισσότερους, που συνέρρεαν στο Μοναστήρι του.
Από το βιβλίο “Κοντά στον Γέροντα Πορφύριο”