Χάρη στη φιλανθρωπία του Θεού, συμβαίνει και τούτο σε πολλούς δικαίους:
Να βλέπουν στα τελευταία τους οπτασίες ορισμένων αγίων, ώστε να μη φοβηθούν με την απόφαση του θανάτου τους, αλλά νά λυθούν από το δεσμό της σάρκας χωρίς λύπη και φόβο, καθώς φανερώνεται στην ψυχή τους με ποίους αγίους θα είναι συμμέτοχοι στον ουρανό. Αρκετές φορές μάλιστα, για παρηγοριά της ψυχής πού βγαίνει, εμφανίζεται ο ίδιος ο Αρχηγός της ζωής και ανταποδότης των πράξεών μας. Πάνω σ’ αυτό, θα μιλήσω για την Ταρσίλα, τη θεία μου.
Ζούσε ησυχαστικά μαζί με δύο αδελφές της, και με την αδιάλειπτη προσευχή και τη μεγάλη εγκράτειά της ανέβαινε συνεχώς στην κορυφή της αγιότητας. Σ’ αυτήν εμφανίστηκε σε όραμα ο προπάππος μου Φήλιξ, πού διετέλεσε αρχιεπίσκοπος αυτής της Εκκλησίας της Ρώμης, και της έδειξε έναν τόπο στολισμένο με την αιώνια λαμπρότητα, λέγοντας:
‘Έλα! σε περιμένω σ’ αυτή τη φωτεινή κατοικία.
Σύντομα την έπιασε πυρετός κι έφτασε στα τελευταία της. και όπως συνήθως όταν πεθαίνουν σπουδαίοι άνδρες και γυναίκες, συγκεντρώνονται πολλοί για να παρηγορήσουν τους συγγενείς τους, έτσι και σ’ αυτήν, την ώρα της εξόδου της κύκλωσαν το κρεβάτι της πολλοί άνδρες και γυναίκες.
Ξαφνικά λοιπόν η ετοιμοθάνατη κοίταξε ψηλά και είδε τον Ιησού να έρχεται, με όλη τη δύναμη της ψυχής της τότε άρχισε να κραυγάζει σ’ αυτούς πού παράστεκαν τριγύρω της:
Παραμερίστε, παραμερίστε! Ο Ιησούς έρχεται… και με την προσοχή της στραμμένη σ’ Αυτόν πού έβλεπε, βγήκε από το σώμα η αγία εκείνη ψυχή. Αμέσως τότε ξεχύθηκε τόση θαυμαστή ευωδία, ώστε αυτή και μόνο η ευωδία μπόρεσε να φανερώσει σε όλους πώς εκεί είχε έρθει ο Αρχηγός της ευωδίας. Κοιμήθηκε στις 25 Δεκεμβρίου 581 μ.Χ..
Άγιος Γρηγόριος Αʹ, ο Μέγας, Πάπας Ρώμης, ο Διάλογος (590-604)