Από αύριο αρχίζει η Μεγάλη Τεσσαρακοστή, που χαρακτηρίζεται βέβαια από νηστεία. Αλλά η νηστεία πρέπει να συνοδεύεται κι από άλλες αρετές, και κυρίως από τη συγχώρηση και την ελεημοσύνη.
Όταν λέμε ελεημοσύνη δεν την εννοούμε όπως ο κόσμος· την εννοούμε όπως την εννοεί το Ευαγγέλιο. «Ελεείτε» (Ιδ. 22)· Ναί, αλλά η ελεημοσύνη πρέπει να είναι καθαρή .
Όπως και μια σταγόνα δηλητήριο μέσα στο πιο εκλεκτό φαγητό το κάνει άχρηστο, κατά παρόμοιο τρόπο και σταγόνες κακίας, όταν πέσουν μέσα στην ελεημοσύνη, την αχρηστεύουν.
Η ελεημοσύνη πρέπει να είναι καθαρή πρώτον από κλοπή, δεύτερον από ανηθικότητα, τρίτον από κενοδοξία, και τέταρτον από λύπη.
Πρώτον καθαρή από κλοπή . Υπάρχουν άνθρωποι με τεράστιες περιουσίες, που δεν τις απέκτησαν με τίμια μέσα.
Με το Ευαγγέλιο κανείς δεν μπορεί να πλουτήσει.
Και τι κάνουν· από τα χίλια κλεμμένα, τα «νομίμως» κλεμμένα, δίνουν το ένα, και ρίχνουν «στάχτη στά μάτια» του λαού.
Δεν είναι αυτό ελεημοσύνη, είναι υποκρισία.
Δεν είπε ο Χριστός να γδύσεις τόν ένα για να ντύσεις τον άλλο.
Όταν ήμουν ιεροκήρυκας στην Ακαρνανία, συνάντησα στην επαρχία του Βάλτου κάποιο ληστή, που λυμαινόταν την περιφέρεια (είχε κλέψει, είχε κάψει, είχε σκοτώσει), και μετά έκανε φιλανθρωπίες· έχτιζε καμπαναριά, αφιέρωνε εικόνες, προίκιζε κορίτσια…
Από τα κλεμμένα σκόρπιζε ένα μέρος για ελεημοσύνη.
Αυτή η ελεημοσύνη είναι ληστρική, δεν είναι θεάρεστη.
Δεν μπορείς να γδύνεις το λαό, να παίρνεις εκατομμύρια, μετά να ρίχνεις στο δίσκο της εκκλησίας ένα χιλιάρικο, και να θέλεις να σ᾽ έχουν για ευεργέτη.