Η οσία έμεινε χήρα στα είκοσι έξι της χρόνια και έζησε μία ζωή περιφερόμενη στην Αγία Πετρούπολη για σαράντα πέντε χρόνια. Στα προηγούμενα της σαλότητας της χρόνια έζησε μία ήρεμη και άνετη ζωή. Ο σύζυγος της ήταν λίγο κοσμικός τύπος και αν και είχε γερή κράση πέθανε ξαφνικά ένα βράδυ σε ένα ταβερνείο.
Ο απροσδόκητος θάνατος του αγαπημένου συζύγου της συγκλόνισε την οσία. Ήταν νέος και πέθανε χωρίς να κοινωνήσει. Τότε η οσία Ξένη συνειδητοποίησε ότι υπάρχει αληθινή αξία μόνο στους ουράνιους θησαυρούς και η πραγματική χαρά είναι μόνο στο Χριστό. Μοίρασε όλα τα υπάρχοντα της στους φτωχούς και για οκτώ χρόνια έζησε σε ένα ερημητήριο δίπλα σε ένα γέροντα κοντά στην Πετρούπολη όπου διδάχτηκε την προσευχή και την πνευματική ζωή.
Τότε ενστερνίστηκε την ιδέα, να γίνει δια Χριστόν σαλή. Ντύθηκε τα στρατιωτικά ρούχα του άντρα της και περιδιάβαινε τους δρόμους απαντώντας μόνα στο όνομα του άνδρα της που τον έλεγαν Αντρέα. Ήταν σαν να ήθελε με αυτό τον τρόπο να μετανοήσει για τις αμαρτίες του συζύγου της.
Την έβρισκε κανείς συχνά στις φτωχογειτονιές, κοντά στις καλύβες των φτωχών, όπου οι κακοποιοί την περιγελούσαν. Αυτή όμως έφερνε μπροστά της τον εσταυρωμένο Κύριο και αντλούσε δύναμη. Έτσι, σιγά σιγά οι άνθρωποι άρχισαν να συνειδητοποιούν ότι η οσία δεν ήταν μόνο μία επαίτης αλλά κάτι πολύ περισσότερο. Ο Κύριος για την ταπείνωση της αυτή και την σκληρή της άσκηση της έδωσε το προορατικό χάρισμα.
Σε μία περίπτωση μπήκε στο σπίτι της, το οποίο είχε παραχωρήσει σε μία φτωχή της φίλη και της είπε: «Τι κάθεσαι και ράβεις εδώ, ενώ ο Κύριος σου χάρισε γιό; Πήγαινε γρήγορα στο κοιμητήρι. της πόλης».
Εκείνη όταν πήγε εκεί διαπίστωσε ότι ήταν συγκεντρωμένο πλήθος γύρω από ένα ατύχημα. Είχε χτυπηθεί από άμαξα μια έγκυος γυναίκα, η οποία γέννησε εκείνη τη στιγμή και πέθανε. Τότε η φτωχή φίλη της σαλής πήρε το παιδί σπίτι της και το μεγάλωσε σαν δικό της. Σέ άλλη περίπτωση, η οσία προείπε τον θάνατο της αυτοκράτειρας λίγες μέρες πριν αυτή κοιμηθεί.
Η δια Χριστόν σαλή ήταν πάντα πρόθυμη να βοηθήσει κατά τη διάρκεια της μέρας όπου χρειαζόταν, ενώ περνούσε τις νύχτες της στα λιβάδια προσευχόμενη και κάνοντας μετάνοιες ανεξάρτητα από την εποχή ήταν. Ήταν ένα θαύμα από τον Θεό που επιβίωνε τους παγωμένους Ρωσσικούς χειμώνες.
Πάντα συμπονετική, επεδίωκε να ενισχύει τους πάντες κατά τη διάρκεια του γήινου προσκυνήματος της, συνεχίζοντας αυτή της την διακονία και μετά την κοίμηση της.
Η ΟΣΙΑ ΞΕΝΗ ΤΗΣ ΠΕΤΡΟΥΠΟΛΕΩΣ
(24 Ιανουαρίου 1796 μ.Χ.)
«Ημείς μωροί δια Χριστόν». (Βίος και πολιτεία οσίων σαλών)
εκδ. Ιεράς Καλύβης, Αγίου Ιωάννου του Θεολόγου
Νέα Σκήτη, Αγίου όρους, 2006.