Πόσο δύσκολη ἡ συναναστροφή τῆς ἀγάπης, ὅταν γύρω σου σέ στενεύει ὁ κλοιός τῆς παρεξήγησης.
Ὅταν οἱ ἄλλοι πού σαγαποῦν κάνουν λογισμούς καί δέν μποροῦν νά συνυπάρξουν ἀγαπητικά μεταξύ τους.
Γιατί;
Γιατί μπαίνει ὁ ἐγωισμός;
Γιατί δέχονται τούς λογισμούς πού τούς βάζει τό ταγκαλάκι;
Γιατί θέλουν νά προσφέρουν καί μετά θέλουν νά εἶσαι αἰώνια ὑποχρεωμένος καί ὑποταγμένος;
Πόσο θλιβερό ὁ καθένας μας νά νομίζει ὅτι κατέχει τό μυαλό, τή σκέψη, τήν καρδιά τοῦ ἄλλου καί νά βγάζει συμπεράσματα!
Πόσο πολύπλοκες οἱ ἀνθρώπινες σχέσεις καί πόσο δύσκολη εἶναι ἡ ἀγάπη ἀκόμα καί μέσα στούς κόλπους τῆς Ἐκκλησίας! Ὅπου ὅλοι ὅσοι κοινωνοῦμε τό Ποτήριον τῆς Ἀγάπης θά ἔπρεπε νά εἴμαστε οἱ ἀνακαινισμένοι ἤ ἔστω οἱ ἀγωνιζόμενοι ἄνθρωποι!
Δέν σέ πῆρα τηλέφωνο ὄχι γιατί σέ ἀγνοῶ, ἀλλά γιατί περνοῦσα ἕνα πένθος.
Δέν σέ κάλεσα ὄχι γιατί σέ περιφρόνησα ἀλλά γιατί ἤμουν τόσο κουρασμένος πού σέ ξέχασα ἀλλά δῶσε κι ἐσύ τήν τακτική σου παρουσία, ὥστε νά μήν ξεχνιέσαι ἐξαιτίας τῆς μακρᾶς σου σιωπῆς!
Ἔκανα πρόταση σέ κάποιον νά ἀναλάβει κάτι γιατί ἦταν πιό κοντά μου ἐκείνη τήν ὥρα, καί ὄχι γιατί σέ θεωρῶ κατώτερο.
Ἄς μήν ἀφήνουμε τήν πικρία νά χαλάει τήν ἀγάπη.
Ἄς μήν βάζουμε κατακρίσεις καί κατακάθια μέσα στίς ψυχές μας, γιατί μετά εἶναι δύσκολο νά διώξουμε τή μαυρίλα τοῦ ψέματος.
Ἄς λύνουμε πρῶτοι τίς παρεξηγήσεις
μέ τήν εἰλικρίνεια,
μέ τήν προσευχή,
μέ τή μετάνοια,
μέ τή συγγνώμη,
μέ τήν ταπείνωση,
μέ τή διαλλακτικότητα.
Ἄν εἴμαστε αὐτοί πού προσφέρουμε, πού κοπιάζουμε γιά κάποιους
ἄς μήν τό σαλπίζουμε!
Ἄς μήν τούς τό τονίζουμε!
Ἄς μήν τούς κάνουμε νά νιώθουν ἄβολα μέ τό πόσο καλοί καί δοτικοί εἴμαστε ἐμεῖς!
Ἄς κινούμαστε μέ ἁπλότητα, μέ χαμόγελο, μέ μιά ἠρεμία πού θά τή μεταδίδουμε στούς ἄλλους!
Σέ ἕνα διάλογο πού μόνο ὁ ἕνας μιλᾶ ὁ ἄλλος σίγουρα κάτι κρύβει!
Ἄς βάλουμε τήν εὐχή μέσα μας “Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ ἐλέησόν με” γιά νά γιατρέψουμε τίς πληγές τῶν λογισμῶν καί τοῦ ἐγωισμοῦ.
Γερόντισσα Σωφρονία