Η Εκκλησία μας πιστεύει και ομολογεί ότι μέχρι των εσχάτων χρόνων, μέχρι της συντελείας του αιώνος δεν θα εκλείψουν οι Άγιοί της και ότι θα αναδεικνύη παιδιά άγια και άξια στεφάνων.
Όπως βλέπουμε, σήμερα δεν έχουμε ασκητάς με άσκηση στην έρημο, δεν έχουμε ανθρώπους που να ασκούνται όπως οι παλαιοί ασκητές, οι αναρίθμητοι θαυματουργοί άγιοι και πνευματοφόροι που η έρημος ανέδειξε.
Εφ’ όσον όμως δεν έχουμε τοιούτους ασκητάς και αγωνιστάς, πως να πιστέψουμε ότι μέχρι της συντελείας του αιώνος δεν θα υστερήση η Εκκλησία από αγίους;
Ποιοί θα είναι οι άγιοι των εσχάτων χρόνων, την στιγμή που κι εμείς οι μοναχοί δεν παρουσιάζουμε την άσκηση και την αρετή των παλαιών ασκητών και μοναχών;
Κι όμως πρέπει να πιστεύουμε ακραδάντως ότι εις τους εσχάτους χρόνους, που ήδη εισερχόμεθα και προχωρούμε, οι άγιοι άνθρωποι θα είναι αυτοί που θα δώσουν την μαρτυρία του Ιησού μας και θα κηρύξουν και θα βροντοφωνήσουν ότι ο Χριστός μας εστίν ο αληθής Θεός, ο ενανθρωπήσας διά τον άνθρωπον. Με την ομολογία αυτή θα στεφανωθούν και θα αγιάσουν.
Οι μάρτυρες έδωσαν την καλήν ομολογίαν στους πρώτους χρόνους του Χριστιανισμού. Τα θαύματα ήταν πάρα πολλά. Θαυματουργούσαν με μεγάλη ευκολία. Υπήρχε πάρα πολλή αγιότης. Οι πιστοί ήταν κατάμεστοι από το Άγιον Πνεύμα. Η αρετή καλλιεργείτο πλούσια.
Τώρα όμως εμείς δεν έχουμε αρετές, τώρα εμείς κάνουμε ελάχιστη προσπάθεια, και το επίτευγμα της αρετής μας είναι μηδαμινό. Παντού σκοτάδι, παντού πλάνη, παντού απώλεια. Σε όλα τα στρώματα της κοινωνίας των ανθρώπων υπάρχει παντού αμαρτία και σκοτάδι.
Το σκοτάδι αυτό τόσο της απιστίας όσο και της ηθικής θα προχωρεί, θα προχωρεί και όσο θα βαίνουμε προς το τέρμα, προς την συντέλεια, θα αυξάνει. Γι’ αυτό και η ελάχιστη αρετή, ο ελάχιστος πνευματικός αγώνας θα έχη τεράστια αξία ενώπιόν του Θεού..
Γέροντας Εφραίμ της Αριζόνα (Η τέχνη της σωτηρίας (Ομιλίαι) ΟΜΙΛΙΑ ΚΗ’ τόμος α΄. σελ. 431, 433)