Επίσκοπος Αυγουστίνος Καντιώτης – Πόλεμος και Ειρήνη – Ταλαίπωρη ανθρωπότης! 

Τα παιδιά σου α­νακάλυψαν πως συμβιώνουν τα μόρια της ύλης, αλλά δεν μπόρεσαν να βρούνε τον τρόπο της αρμονικής συμβιώσεως των λαών.

Γι’ αυ­τους τους σοφούς του αιώνος μας, που περι­έπλεξαν και τα πιο απλά ζητήματα, ισχύει ο λόγος του αποστόλου Παύλου· «Εματαιώθησαν εν τοις διαλογισμοίς αυτών, και εσκοτίσθη η ασύνετος αυτών καρδία· φάσκοντες ει­ναι σοφοί εμωράνθησαν» (‘Ρωμ. 1,21-22).

Πως συμβαίνει αυτό; Γιατί τόσο φως εκεί, τόσο σκοτάδι εδώ;

Στο ερώτημα υπάρχει απάντησης, αλλά πόσοι την προσέχουν;

Αυτή αποτελεί το μυστικό κλειδί που λύνει τα προβλήματα. Η απάντηση βρίσκεται στον στίχο 22, κεφάλαιο 6 του κατά Ματθαίον Ευαγγελίου. Είπεν ο Κύριος· «Ο λύχνος του σώματός εστιν ο οφθαλμός· εάν ούν ο οφθαλμός σου απλούς η, όλον το σώμά σου φωτεινόν έσται» (Ματθ. 6,22).

Για να δούμε κάτι, αγαπητοί μου, χρειαζόμα­στε δύο πράγματα, φως και μάτια. Το φως ε­χει βαθμίδες· από το φως μιάς πυγο­λαμπίδας μέχρι το φως του ήλιου, πόση δι­αφορά! Ποιος δεν προτιμά τον ήλιο; Αλλά και ποιος μεσ᾽ στο σκοτάδι δεν θα ήθελε να ᾽χη ένα κερί για να δη που βρίσκεται;

Ούτε όμως το κερί ούτε οι η­λεκτρικές λάμπες ούτε οι φάροι ούτε οι προβολείς ούτε κι αυτός ο ήλιος δεν πρόκειται να μας χρησιμεύσουν, αν εμείς δεν έχουμε μάτια, ή, αν έχουμε μεν μάτια, αλλ᾽ αυτά έχουν υποστή οργανικές βλάβες από οφθαλμικές παθή­σεις. Οι τυφλοί δε βλέπουν ούτε το μεσημέρι.

Φως και μάτια χρειάζεται το σώμα, για να δη τον φυσικό κόσμο. Αλλά φως και μάτια χρειά­ζεται και η ψυχή, για να δη τον δικό της κόσμο.
Και φως μεν πνευματικό, δόξα τω Θεώ, υ­πάρχει.

Δεν είνε απλό φως, είνε ήλιος ολόκλη­­ρος· είνε ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός! Εμ­προς στο δικό του φως πόσο ασθενικά και ω­χρα ει­νε τα φώτα των διαφόρων σοφών! Κύριε, άδυτε ήλιε, «εν τω φωτί σου οψόμεθα φως» (Δοξολ.)!

Αλλ’ όπως το σώμα για να δη έχει ανάγκη α­πο υγιή μάτια, έτσι και η ψυχή, για να δη τον Χριστό, για να διακρίνη και ν᾽ απολαύση την α­­λήθεια, έχει ανάγκη από υγιή εσωτερική όρασι· και η όρασις αυτή, με την οποία βλέπει η ψυ­χη, είνε ο νούς.

Αυτός είνε ο οφθαλμός, ο «λυ­χνος» του ψυχικού μας κόσμου. Είνε υγιής ο νούς μας, καθαρός δηλαδή από πάθη, πλάνες, προκαταλήψεις; τότε η ψυχή βλέπει, θαυ­μάζει τα μεγαλεία του Θεού, αγάλλεται.

Δεν είνε υ­γιής ο νούς μας; είνε δηλαδή υποδουλω­μένος σε πάθη και κακίες; τότε η ψυχή ζη και κυλιέται σε σκοτάδια· «ο θεός του αιώνος τούτου», ο σατανάς, «ετύφλωσε τα νοήματα των απίστων εις το μη αυγάσαι αυτοίς τον φωτισμόν του ευαγγελίου της δόξης του Χριστού» (Β΄ Κορ. 4,4).

Αμήν

(†) Επίσκοπος Αυγουστίνος Καντιώτης