Άγιος Τύχων: Ο Θαυματουργός Επίσκοπος Αμαθούντος
Η Καταγωγή και η Πνευματική Παιδεία του Αγίου
Ο Άγιος Τύχων γεννήθηκε και ανατράφηκε σε περιβάλλον βαθιάς χριστιανικής πίστης κατά τα χρόνια των αυτοκρατόρων Αρκαδίου και Ονηρίου. Οι ευσεβείς γονείς του τον ανέθρεψαν «ἐν παιδείᾳ καὶ νουθεσίᾳ Κυρίου», με αποτέλεσμα από νεαρή ηλικία να διακριθεί για την αρετή του, τη διάκριση και τη μελέτη των θείων Γραφών.
Από Διάκονος σε Επίσκοπος – Η Κατηχητική του Προσφορά
Η πρόωρη ωριμότητα και η ενάρετη ζωή του κίνησαν το ενδιαφέρον του επισκόπου Μνημονίου, ο οποίος τον χειροτόνησε διάκονο. Η πνευματική του πρόοδος και το ποιμαντικό του έργο σύντομα τον ανέδειξαν διάδοχο του Μνημονίου στον επισκοπικό θρόνο της Αμαθούντος.
Ως επίσκοπος, ο Άγιος Τύχων επιδόθηκε στη διάδοση του Ευαγγελίου, με αποτέλεσμα να μεταστρέψει πλήθος ειδωλολατρών στην Ορθοδοξία. Παράλληλα, κατέστρεψε πολλούς παγανιστικούς ναούς και ανήγειρε χριστιανικούς ναούς στη θέση τους, εδραιώνοντας την πίστη του Χριστού στην Κύπρο.
Η Θαυματουργική του Χάρη και το Ποιμαντικό του Έργο
Ο Θεός τον τίμησε με το χάρισμα των θαυμάτων, μέσω των οποίων θεράπευσε ασθενείς και ενίσχυσε τους φτωχούς. Με τις προσευχές του, ακόμη και η ξηρή και χέρσα γη της περιοχής απέδωσε καρπούς, προς όφελος των αγροτών που βρίσκονταν σε απόγνωση.
Ο Άγιος έζησε με συνέπεια το Ευαγγέλιο, αφιερωμένος στην προσευχή, την άσκηση, τη νηστεία και την ταπείνωση. Υπήρξε φωτεινό παράδειγμα για το ποίμνιό του, το οποίο υπηρέτησε μέχρι τέλους με ανιδιοτελή αγάπη.
Η Κοίμηση και η Τιμή της Μνήμης του
Ο Άγιος Τύχων εκοιμήθη ειρηνικά και κηδεύτηκε με συγκίνηση και ευλάβεια από τους πιστούς. Η Ορθόδοξη Εκκλησία τιμά τη μνήμη του κάθε χρόνο στις 16 Ιουνίου.
Λειτουργικά κείμενα
Ἀπολυτίκιον
Ἦχος α’. Τοῦ λίθου σφαγισθέντος
Τῆς ἐρήμου πολίτης καὶ ἐν σώματι ἄγγελος, καὶ θαυματουργὸς ἀνεδείχθης, θεοφόρε Τύχων Πατὴρ ἡμῶν· νηστείᾳ ἀγρυπνίᾳ προσευχῇ, οὐράνια χαρίσματα λαβών, θεραπεύεις τοὺς νοσοῦντας, καὶ τὰς ψυχὰς τῶν πίστει προστρεχόντων σοι. Δόξα τῷ δεδωκότι σοι ἰσχύν, δόξα τῷ σὲ στεφανώσαντι, δόξα τῷ ἐνεργοῦντι διὰ σοῦ πᾶσιν ἰάματα.
Έτερον Ἀπολυτίκιον
Ήχος γ’, θείας Πίστεως.
Θείας έτυχες, ίερατείας, νεύσει κρείττονι, έκλελεγμένος, ως θεράπων της Τριάδος επάξιος· συ γαρ των έργων εκλάμπων ταίς χάρισι, την Εκκλησίαν εστήριξας θαύμασι. Τυχών Όσιε, Χριστόν τον Θεόν ικέτευε, δωρήσασθαι ημίν το μέγα έλεος.
Κοντάκιον
Ἦχος γ’. Ἡ Παρθένος σήμερον
Ἐν ἀσκήσει Ἅγιε, θεοφιλεῖ διαπρέψας, Παρακλήτου δύναμιν, ἐξ ὕψους καθυπεδέξω, ξόανα, καθαιρεῖν πλάνης, λαοὺς δε σώζειν, δαίμονας, ἀποδιώκειν, νόσους ἰᾶσθαι· διὰ τοῦτο σε τιμῶμεν, ὡς Θεοῦ φίλον, Τύχων μακάριε.
©orthodoxia.online