– Πώς είναι δυνατόν, Γέροντα, να μην υπερηφανεύομαι, ενώ βλέπω να μου κατεβαίνουν σοφές σκέψεις, και να με θαυμάζουν οι συμφοιτητές μου;
Απεκρίθη:
– Αυτές που κατεβαίνουν στον εγκέφαλό μας, αδελφέ, από ψηλά είναι του Θεού. Αυτά που κατεβάζει ο εγκέφαλός μας από τις μύτες μας, είναι δικά μας.
Ερωτήθη από άλλον:
– Γιατί, όταν προσεύχωμαι για να απαλλαγώ από ένα πάθος ή για ένα γνωστό μου, άλλοτε με ακούει ο Θεός και άλλοτε όχι, ενώ κοπιάζω περισσότερο στην προσευχή;
Απεκρίθη:
– Ο Θεός περισσότερο εξετάζει πόση ταπείνωση έχουμε και όχι πόσο κόπο καταβάλλουμε. Εάν έχουμε υπερηφάνεια, η οποία φέρνει και τις πτώσεις, και εμείς παρακαλούμε να μας θεραπεύει τις πτώσεις, και μας ακούσει ο Θεός και μας τις θεραπέυσει, τί ωφελεί;
Γι αυτό ο Καλός Θεός δεν μας ακούει, μήπως οι πολλές πτώσεις μας συνεφέρουν, για να ταπεινωθούμε. Γι αυτό, όταν δεν μας το θεραπεύει το πάθος, πρέπει να καταλάβουμε ότι υπάρχει η υπερηφάνεια, και θα πρέπει να Τον παρακαλούμε να μας θεραπεύσει απ’ αυτήν , και όλα τα άλλα μόνα τους φεύγουν.
Αδελφός κάποτε τον ρώτησε:
-Τί να κάνω με τον απότομο τρόπο μου, που πληγώνει τους άλλους;
Απεκρίθη:
– Τον απότομο τρόπο σου να τον στρέψης στον παλαιό σου άνθρωπο, για να αξιοποιηθεί. Πρέπει να γνωρίζουμε ότι μέσα σε μια Αδελφότητα είναι και πληγωμένες ψυχές, οι οποίες ε΄χουν τουλάχιστον απο παρηγοριά ανάγκη – αν όχι απο θεραπεία – και όχι από περισσότερο πλήγωμα.
Επίσης είναι και Αγγελικές ψυχές, που πρέπει να τις φερόμαστε με ευλάβεια, διότι στα μάτια του Θεού, νομίζω , νομίζω έχουν μεγαλύτερη αξία και απο τους Αγγέλους οι ένσαρκοι Άγγελοι. Ο διάβολος όμως πολλές φορές μας κοροιδεύει με τον εξής τρόπο : την μεν Εικόνα του Αγγέλου να την προσκυνούμε με ευλάβεια μεγάλη, τον δε ένσαρκο Άγγελο, τον πλησίον μας, που είναι Εικόνα Θεού, να τον πληγώνουμε, να τον βρίζουμε κ.λ.π.
ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΠΑΙΣΙΟΥ ΕΠΙΣΤΟΛΕΣ
Ιερόν Ησυχαστήριον «Ευαγγελιστής Ιωάννης ο Θεολόγος »
Σουρωτή Θεσσαλονίκης