Τι είναι τελικά η μετάνοια ρωτούν πολλοί και υπάρχει φυσικά μια ξεκάθαρη απάντηση σε αυτό το ερώτημα.
Μετάνοια είναι να είμαι όχι, ο,τι είμαι αλλά ο,τι πρέπει να είμαι. Ο,τι ο Θεός θέλει να είμαι.
Αν τα θελήματά μας δεν ταυτίζονται απόλυτα με τα θελήματα του Θεού, δεν είμαστε με το Θεό.
Αν δεν έχουμε την αγάπη του Θεού, δεν είμαστε του Θεού.
Αν δεν έχουμε την προσφορά του Θεού, δεν είμαστε με το Θεό.
Αν δεν έχουμε την πραότητά του, τη γλυκύτητά του, τη σιωπή του, την υπομονή του, αν δεν έχουμε αυτό το μαρτύριο του Ιησού, το οποίο υπέστη από την ώρα που συνελήφθη στον κήπο της Γεθσημανή μέχρι που ανέβηκε πάνω στο Σταυρό, αγόγγυστα και σιωπηλά, δεν είμαστε του Θεού.
Αν δεν είμαστε οι άλλοι «Χριστοί», δεν είμαστε με το Χριστό. Σε τίποτε δεν πρέπει να διαφέρουμε. Και μην πείτε πως δε βρέθηκε άνθρωπος που να το βίωσε αυτό.
Ο Απόστολος Παύλος, Σαούλ πρώτα, έφυγε από την αγία πόλη της Ιερουσαλήμ μ᾿ ένα πάθος, με μία μαχητικότητα να μην αφήσει Χριστιανό ζωντανό πάνω στη γη. Αλλά ενώ βάδιζε στο δρόμο που οδηγούσε στη Δαμασκό, και προχωρούσε με τα σχέδια, τα οποία είχε κατά νούν, εκεί λίγο έξω από την πόλη, η αγάπη του Ιησού ανέκοψε την πορεία του και ξαφνικά ακούει μια φωνή από τον ουρανό να τον ρωτά:
«Σαούλ, Σαούλ, τι με διώκεις;».
Ποιος είσαι συ, Κύριε;
Αρχιμανδρίτης Γερβάσιος Ραπτόπουλος