Ω πόσα παιδιά στον κόσμο διαπαιδαγωγήθηκαν για υπηρέτες του κακού με την εύνοια των γονέων! Τα πιο πολλά είναι τέτοια παιδιά. Η γονική εύνοια συνήθως είναι γλυκό φαρμάκι, που δηλητηριάζει τα παιδιά. Η γονική εύνοια είναι κουρτίνα, που κρύβει και καλλιεργεί τις αδυναμίες του παιδιού.
«Αυτό το πλάσμα έχει γεννηθεί για ευτυχία και απόλαυση, αυτό το πλάσμα πρέπει όλος ο κόσμος να το εξυπηρετεί». Αυτά είναι τα λόγια της γονικής εύνοιας, λόγια πλάνης. Αυτά τα λόγια δημιούργησαν κάτω από πολλές στέγες ένα μικρό δικτάτορα και μεγάλο εγωιστή.
Ο μικρός δικτάτορας διατάζει και τον πατέρα και την μητέρα. Η δύναμή του βρίσκεται στην αδυναμία του, που οι γονείς σέβονται. Όταν κλαίει, όταν λοιπόν φαίνεται ο πιο αδύναμος, ο μικρός δικτάτορας είναι ο πιο δυνατός. Σε μια του κραυγή με κλάματα όλο το σπίτι πρέπει να στρατευτεί. Στα παράπονά του τον κολακεύουν, στα ψέματά του είναι ανεκτικοί, τα λόγια του τα εκτιμούν και τα εξιστορούν στους καλεσμένους, και έτσι του αυξάνουν την ματαιοδοξία, ο εγωισμός του δεν γνωρίζει όρια. […]
«Αφήστε τον, κυρία, ελεύθερο σ’αυτό τον κόσμο, παρακολουθήστε τον μόνο από μακρυά και να τον βοηθάτε ώστε να μπορέσει να προσανατολίζεται στο μπέρδεμα ανάμεσα στον καλό και το κακό. Αφήστε τον να δει το κακό, να το αισθανθεί, να το υπομείνει – ιδιαίτερα να το υπομείνει. Κατευθύνατέ τον μόνο να διακρίνει το κακό από το καλό και να εξεγείρεται ενάντιά στο κακό, μέσα του και γύρω του». […]
Μαντεύω περιμένοντας το μέλλον όλων τούτων των μικρών δικτατόρων που θα εξελιχθούν σε μεγάλους εγωιστές. Στην επαφή τους με τους ανθρώπους, πρώτα θα δέχονται το ένα χτύπημα μετά το άλλο και την μία απογοήτευση μετά την άλλη· ύστερα θα γίνουν οι πιο αυθάδεις κριτικοί των ξένων αδυναμιών και οι πιο σκοτεινοί απαισιόδοξοι· και, στο τέλος, θα είναι υπηρέτες και των δικών τους αδυναμιών και των αδυναμιών των άλλων, άξιοι περιφρόνησης, κόλακες και αχρείοι. […]
Το μέγιστο αγαθό που μπορούν οι γονείς να κάνουν για το παιδί τους συνιστάται στο να το μάθουν να αναγνωρίζει το κακό και να εξεγείρεται εναντίον του. Άφησε πατέρα τον γιο σου να πλησιάζει τον Χριστό κάθε μέρα. Μην του απαγορεύεις την προσχώρηση, αλλά ώθησε τον από μόνος σου στον Σωτήρα.
Πριν απ’όλα χρειάζεται να μην εκτιμάς τον γιό σου μόνο με την καρδιά, αλλά και με την λογική. Βάλε τον κάθε βράδυ σε εξετάσεις. Μάθε τον να σου εξομολογείται κάθε βράδυ. Όταν αισθανθείς μέσα του μετάνοια για το κακό που γεννήθηκε μέσα στην ψυχή του και εξέγερση εναντίον του κακού, τότε να ξέρεις ότι ο γιος σου μόλις άρχισε να παιδαγωγείται. Όμως εσύ συνέχισε να τον βάζεις σε εξετάσεις, συνέχισε να τον εξομολογείς και μην αφήσεις ούτε μια μέρα να περάσει χωρίς αυτό. Γίνε ιερέας για τον γιο σου, -είναι καθήκον του ιερέα να εξεγείρει τους ανθρώπους εναντίον του κακού- και το σπίτι σου θα γίνει ναός.
Μην κρύβεις από τον γιο σου ότι και το κακό σ’αυτόν τον κόσμο κατέχει υψηλό και ισχυρό θρόνο, τον οποίον εκατομμύρια άνθρωποι κάθε μέρα προσκυνούν. Όμως θεμελίωσε τον στην πίστη ότι αυτός δεν ανήκει σε αυτά τα εκατομμύρια, που προσκυνούν το κακό, αλλά ότι είναι προορισμένος για στρατιώτης του καλού.
Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς – ΑΡΓΑ ΒΑΔΙΖΕΙ Ο ΧΡΙΣΤΟΣ