Υπάρχει μία διαφορά μεταξύ της πτώσεως των αγγέλων και της πτώσεως του ανθρώπου.
Όταν αμάρτησε ο Εωσφόρος με όλο το τάγμα του ή με τους αγγέλους από άλλα τάγματα, αμάρτησε εκουσία τη γνώμη, δηλαδή εφεύρε την αμαρτία.
Δεν διάλεξε από δύο πράγματα που υπήρχαν, αλλά εφεύρε, εκουσία τη γνώμη, και κράτησε ως κτήμα του τον θάνατο, την πτώση, την δαιμονική υπόσταση.
Ο δαίμονας απομακρύνθηκε συνειδητά, αρνήθηκε τον Θεό λέγοντας:
“Δεν σε θέλω , Θεέ. Εγώ μόνος μου αυτοκηρύσσομαι Θεός”.
Ο Θεός δεν μπορούσε να αρνηθεί ό,τι του είχε χαρίσει, την ελευθερία και το δικαίωμα της κυβερνήσεως.. .
Ως κυβερνητικά και ελεύθερα όντα δεν είναι δυνατόν να παύσουν να έχουν αυτή την ιδιότητα, γι’ αυτό τους άφησε να πέσουν.
Ο άνθρωπος έπεσε και αυτός και πέθανε, αλλά εξ ασυνέτου διαθέσεως.
Έστησε τον εγωισμό του, αποφάσισε να κάνει κάτι χωρίς να το θέλει ο Θεός, δεν καταλάβαινε όμως τι έκανε….
Έκανε ένα λάθος σημαντικό, διότι κουβαλούσε στην πραγματικότητα το μέλλον όλου του ανθρώπινου γένους.
Παρόλο που έπεσε σε μεγάλη αφροσύνη, δεν έδιωξε από την ζωή του τον Θεό ούτε ως τιμωρό, ούτε ως προστάτη, αλλά αντίθετα πόθησε την λύτρωσή του από την φθορά.
Γέροντας Αιμιλιανός Σιμωνοπετρίτης
[the_ad id=”108846″]