Να φοβήσαι τον Κύριον,παιδί μου. Να φοβήσαι μήπως απολέσεις τον στέφανο που ετοιμάστηκε για σένα. Να φοβήσαι μην αποβληθείς παρά του Κυρίου εις το σκότος το εξώτερον και την αιώνιαν κόλασιν.
Στέκε ανδρείως εις την πίστιν και εάν είναι αναγκαίο να υπομένεις διωγμούς και άλλες θλίψεις,διότι ο Κύριος θα είναι μαζί σου και οι Άγιοι Μάρτυρες και Ομολογητές θα βλέπουν με χαρά τους αγώνες σου.
Όμως αλλοίμονον στους μοναχούς σ’αυτές τις ημέρες που θα είναι δεμένοι με υπάρχοντα και πλούτη, οι οποίοι ένεκα της ”αγάπης” και της ”ειρήνης” θα είναι έτοιμοι να υποταχθούν στους αιρετικούς.
Αυτοί θα αποκοιμίζουν τη συνείδησή τους με το να λένε:
‘Εμείς συντηρούμε και σώζουμε το μοναστήρι και ο Κύριος θα μας συγχωρέσει.
Οι ταλαίπωροι και τυφλοί,δεν αντιλαμβάνονται ότι διά μέσου της αιρέσεως οι δαίμονες θα εισέρχονται στο μοναστήρι,το οποίον δεν θα είναι τότε πλέον ένα άγιο μοναστήρι,αλλά γυμνοί τοίχοι από όπου η χάρις θα αποχωρεί».
«Ο Θεός οπωσδήποτε είναι ισχυρότερος από τους εχθρούς και ποτέ δεν θα εγκαταλείψει τους υπηρέτας του.
Αληθινοί Χριστιανοί θα ευρίσκονται έως τέλους του αιώνος τούτου,μόνο που θα προτιμούν να ζούν σε απομακρυσμένους και ερημικούς τόπους.
Να μη φοβήσαι τις θλίψεις,αλλά μάλλον να φοβήσαι την ολέθριον αίρεσιν,διότι αυτή είναι που μας γυμνώνει από την Θεία Χάρη και μας χωρίζει από τον Χριστόν.»
Στάρετς Ανατόλιος της Όπτινα