«Αδερφοί, έχετε αγάπη;», ρώτησε κάποια φορά ο Άγιος Κοσμάς τους κατοίκους ενός χωριού. «Έχουμε άγιε πάτερ», απαντάνε.
“Αμ δεν έχετε!
Τόσα ορφανά και εγκαταλειμμένα παιδιά έχετε στο χωριό σας.
Σου βαστάει η καρδιά, χριστιανέ, να είναι το παιδί σου καλοθρεμμένο σαν το γουρουνόπουλο και το ορφανό να πεινά, να κρυώνει, να ναι γυμνό;
Κάμε μια φορεσιά του παιδιού σου, κάμε και στο ορφανό να μην κρυώνει και ο Θεός ευλογεί και το δικό σου παιδί και το βλέπεις και χαίρεσαι.
Α μη αλλιώς, αρρωσταίνει το παιδί σου και χάνεται και καίγεται η καρδιά σου.
Και βλέπεις το ορφανό πού το προστατεύει ο Θεός και ακμάζει και χαίρεται!”
«Μπορείς να ζήσεις με 100 δράμια ψωμί και συ θέλεις και ΤΡΩΣ 110 δράμια, και ο αδελφός σου πεινάει!
Αυτά τα 10 δράμια γίνονται φωτιά στο σπιτικό σου και χάνεις τα υπάρχοντα σου και δυστυχείς…»
iereasanatolikisekklisias.blogspot.com