Να μην έχεις παρρησία με τους ιερείς. Να τους πλησιάζεις πάντα με σεβασμό. Ακόμα κι αν τους ξέρεις για χρόνια, ακόμα κι αν τους γνωρίζεις και από λαϊκούς.
Τώρα έχουν ιεροσύνη μη το ξεχνάς.
Είναι άνθρωποι κι αυτοί όμως συγχρόνως φέρουν το μέγα χάρισμα της διακονίας του Θυσιαστηρίου, των Μυστηρίων.
Μπορεί να είναι μικρότερός σου σε ηλικία, αυτό δεν σημαίνει ότι δεν θα του φιλήσεις το χέρι.
Το χέρι του ιερέως δεν το φιλάς επειδή έχει σεβάσμια μορφή ή είναι ασπρογέννης.
Το χέρι του ιερέως το ασπάζεσαι για να πάρεις την ιερατική του ευχή.
Φιλάς το χέρι που διαμέσου του το Πανάγιο Πνεύμα τελεσιουργεί τα φρικτά Μυστήρια.
Μην έχεις παρρησία με τους ιερείς. Δηλαδή να μην τους πλησιάζεις με εξοικείωση, με αναίδεια.
Να μιλάς μαζί τους έχοντας πάντα στο νου σου ότι δεν μιλάς απλά σε κάποιον φίλο σου ή γνωστό σου αλλά μιλάς στον άνθρωπο που μπορεί να σε ενώσει με τον Θεό, που εύχεται για εσένα.
Ναι, θα γελάσετε μαζί, ίσως θα συζητήσετε και διάφορα θέματα της επικαιρότητας όμως μη παρασυρθείς και ξεχάσεις ότι μιλάς σε διάκονο του Θεού.
Μπορεί και ο ιερέας ως άνθρωπος να ξεφύγει κάποιες φορές, τουλάχιστον να μην γίνεις εσύ η αιτία που θα το κάνει.
Γι’ αυτό να τους αγαπάς τους ιερείς αλλά αυτή σου την αγάπη να μην την εκφράζεις απρεπώς και με αδιακρισία.
Θέλει διάκριση η συναναστροφή μας με τους ιερείς. Μια απόσταση καλό θα κάνει και σε εσένα και στον ιερέα.
Αρχ. Παύλος Παπαδόπουλος
[the_ad id=”108846″]