Τί βαρετό να νοιάζεσαι συνέχεια για το τι θα πούνε οι άλλοι …
Τί σπατάλη ενέργειας.
Τί κούραση.
Τι άρρωστη και νοσηρή κατάσταση .
Όχι μόνο γι’ αυτόν που σε σχολιάζει μα και για σένα που όλο νοιάζεσαι.
Θα πούνε.Ε,ας πούν.Τί θα πάθω,τί θα πάθεις;
Οι πενήντα λένε πως είσαι μία χαρά. Οι δέκα λένε “άγιος”.
Οι εκατό,πως είσαι αμαρτωλός και επικίνδυνος.
Οι δύο,αστέρι σκέτο.Άλλοι δύο τρείς πως είσαι άχρηστος .
Tί ισχύει απ’ όλα αυτά ;Ποιός έχει δίκιο ; Για ποιόν απ’ όλους θα νοιαστείς ;
Τίνος η γνώμη θα σε κάνει να χαλαστείς Ποιός είν’ αυτός που θα σε κρίνει στην τελική ;
Λόγια · λόγια · λόγια .
Κρίσεις.Κατακρίσεις.Κουτσομπολιά.
Δεν κουράστηκες ακόμα;
Είσαι αυτός που είσαι.
Ούτε αν πούνε πως είσαι άγιος θα είσαι εξαιτίας αυτής της δήλωσης .
Ούτε αν πούνε ό, τι είσαι άχρηστος θα είσαι άχρηστος επειδή αυτοί το είπαν .
Είσαι αυτός που είσαι.Είμαι αυτός που είμαι.
Το ξέρει ο Θεός απόλυτα το βάθος της ψυχής μου .Ξέρω κι εγώ αρκετά το τί συμβαίνει εντός μου .
Οι άλλοι συνήθως καθρεφτίζουν το εγώ τους στη μορφή μου .Και κρίνουν εξ ιδίων .
Αφάνταστα κουραστική αυτή η ιστορία. Άσε τον κόσμο να λέει.
Με μία αξιοπρεπή αδιαφορία .
Και μετά … ξεκούραση. Ειρήνη.Θάλασσα πλατιά κι ακύμαντη .
Έτσι γίνεται η ψυχή σου μετά την άγια τούτη αδιαφορία ….
π.Θεόκτιστος Δικταπανίδης
[the_ad id=”108846″]