Άγιος Ιγνάτιος Μπριαντσανίνωφ:
Είναι γνώρισμα ασύνετου και απερίσκεπτου νου, είναι γνώρισμα αδύναμης και μικρής ψυχής η βιαστική και εύκολη αποδοχή κατηγοριών, η αγανάκτηση κατά των ανθρώπων που κατηγορούνται και η επιζήτηση της τιμωρίας τους, πριν αποδειχθεί περίτρανα αν αληθεύουν ή όχι όσα διαδίδονται σε βάρος τους.
Συχνά η κακία των μοχθηρών γίνεται αιτία μιας συκοφαντικής φήμης και η ευπιστία των ελαφρόμυαλων γίνεται αιτία της εξαπλώσεώς της. Η κακία επινοεί τη συκοφαντία και την παραδίνει στους επιπόλαιους για να τη διασπείρουν στην ανθρώπινη κοινωνία.
Κάποτε ένα ασήμαντο σφάλμα, ένα ελαφρό αμάρτημα, μετατρέπεται σε σοβαρό και βαρύ με την προσθήκη στην αλήθεια κάποιων αναληθειών, κάποιων δηκτικών σχολίων, κάποιων κακόβουλων εικασιών. Έτσι, μια αρετή μπορεί να παρουσιαστεί σαν αμαρτία· και ένα σφάλμα όμοιο με σκουπιδάκι να εμφανιστεί σαν έγκλημα όμοιο με δοκάρι.
Το κακό συνηθίζει να ενεργεί μ’ αυτόν τον τρόπο για να καλύπτει τον εαυτό του. Ρίχνει λάσπη στη διαγωγή του άλλου, σκανδαλίζεται υποκριτικά μ’ αυτή τη διαγωγή και την κατακρίνει υστερόβουλα, για να παρουσιάσει λαμπρή τη δική του διαγωγή.
Χρειάζεται νηφαλιότητα, χρειάζεται παρατηρητικότητα, χρειάζεται κρίση -η κρίση την οποία μας παραγγέλλει ο Θεός να έχουμε- για να μην εκληφθεί το ψέμα ως αλήθεια, για να μη θεωρηθεί υπαρκτό το ανύπαρκτο, για να μη μετατραπεί το μηδαμινό σε πελώριο και το συγγνωστό σε ασυγχώρητο. Μια κακή φήμη πρέπει να επαληθεύεται με προσωπική διαπίστωση και κρίση.
Αυτό θέλει να μας διδάξει ο Κύριος με το δικό Του παράδειγμα. «Η κακή φήμη», λέει, «των Σοδόμων και των Γομόρρων διαδόθηκε πολύ, φτάνοντας ως εμένα, και οι αμαρτίες τους είναι πάρα πολύ μεγάλες. Θα κατέβω, λοιπόν, να διαπιστώσω, αν πράγματι διαπράττονται εκεί αυτά που φημολογούνται και που έφτασαν ως εμένα».
Από το βιβλίο “Ασκητικές Ομιλίες Α’“, Εκδ. Ιεράς Μονής Παρακλήτου, Ωρωπός Αττικής