π. Σπυρίδων Σκουτής : Τι είναι τελικά ο αγιασμός του ανθρώπου; Τι είναι αυτό που λέμε παράδεισος;
Λαχταρούμε και παλεύουμε σε όλη μας τη ζωή να αγαπηθούμε αλλά σπάνια να αγαπήσουμε.
Διότι το να αγαπηθείς δεν έχει και τόσο κόπο, πολλές φορές είναι στάση και όχι κίνηση. Το να αγαπήσεις όμως ; Έχει έχει χαρές αλλά έχει και ευθύνη, έχει πληγές, έχει δάκρυα και Γολγοθά. Μόνο όμως όταν ανέβεις στον σταυρό για κάποιον η αγάπη σου ανθίζει πραγματικά.
Οι περισσότεροι που θέλουν να παντρευτούν τι λένε; «Θέλω κάποιον να με αγαπήσει και να περνάω καλά» δεν θα ακούσουμε όμως «Θέλω να αγαπήσω και να θυσιαστώ πραγματικά για κάποιον ώστε να φτάσουμε μαζί στη Βασιλεία των Ουρανών».
Να αγαπηθείς είναι στάση, να αγαπήσεις είναι κίνηση. Το πρώτο κεφάλαιο έκλεισε διότι ο Κύριος μας αγάπησε μέχρι θανάτου. Η ζωή αυτή είναι μια κίνηση για να μπορέσουμε να αγαπήσουμε, να ανταποκριθούμε σε αυτή την Παναγάπη που σταυρώθηκε για εμάς και εκεί έρχεται ο αγιασμός μας.
Δίνουμε μάχες ώστε να γίνουμε οι αγαπημένοι ψεύτικων ειδώλων…και τί καταφέρνουμε τελικά; Απλά να χορεύουμε τον χορό του Ζαλόγγου…
Τί μας ωθεί τελικά στο να αγαπήσουμε και να γίνουμε στο τέλος οι αγαπημένοι; Μας κινεί η αγάπη του Νυμφίου….
Όταν κάποιος σε έχει αγαπήσει μέχρι θανάτου και μάλιστα μέχρι Σταυρού δεν μπορείς να μείνεις ασυγκίνητος. Αυτή η τρελή ερωτική αγάπη του Θεού σε ελέγχει , σε αλλοιώνει, σε προβληματίζει, σε θεραπεύει και σε προτρέπει να πας κοντά Του.
Όπως όταν είσαι στο σκοτάδι και ανάβει ένα φως και το ακολουθείς τυφλά σαν μεθυσμένος. Και τελικά εκεί που πλησιάζεις σχηματίζεται ένα φωτοστέφανο. Και ποια είναι η κόλαση; Έξω να έχει ήλιο και εσύ να κλείνεις το παράθυρο, έξω να κελαηδούν πουλιά και εσύ να τα διώχνεις σε αυτή την εσωστρέφεια υπάρχεις «εσύ» με ένα σκοτεινό «εγώ».
Τι είναι τελικά ο αγιασμός του ανθρώπου; Τι είναι αυτό που λέμε παράδεισος; Μια φωτοσύνθεση μεταξύ Δημιουργού και δημιουργήματος.
Μια μεταμόρφωση που ο θάνατος δεν μπορεί να αγγίξει και υποκλίνεται νικημένος. Μην παλεύεις άνθρωπε να γίνεις ο αγαπημένος του κόσμου αλλά ο εραστής του Κυρίου.
Έρχεται ο Κύριος διαρκώς κι εσύ στέκεσαι ;
Τρέξε γρήγορα! Ο χρόνος κυλά και η αγκαλιά περιμένει ….
π. Σπυρίδων Σκουτής – euxh.gr