Δεν συγκινούμαστε και οργιζόμαστε απλά και μόνο επειδή ο Αντώνης ήταν ένας νέος άνθρωπος, θα μπορούσε να είναι ηλικιωμένος.
Δεν συγκινούμαστε και οργιζόμαστε απλά και μόνο επειδή ο Αντώνης είχε μια διανοητική υστέρηση, θα μπορούσε να είναι διάνοια.
Δεν συγκινούμαστε και οργιζόμαστε απλά και μόνο επειδή ο Αντώνης ήταν φτωχός θα μπορούσε να είναι ευκατάστατος.
Συγκινούμαστε και οργιζόμαστε γιατί ο Αντώνης ήταν ένας άνθρωπος που του στέρησαν την ζωή. Δεν χρειάζεται κάτι άλλο ώστε να ξεχειλίσει η οργή μας. Ο Αντώνης ήταν άνθρωπος και εκεί μπαίνει τελεία και stop, σε κάθε μορφή βαρβαρότητας, φασισμού, διαχωρισμού, διαίρεσης και μισανθρωπίας.
Με ενοχλεί όταν λέμε ήταν “νέο παιδί”. Κι εάν ήταν ο ηλικιωμένος πατέρας ή μάνα μου; Με ενοχλεί όταν λέμε ήταν “Έλληνας”, κι εάν ήταν Αιγύπτιος ή Σύριος;
Ήταν άνθρωπος και τον έλεγαν Αντώνη. Εκεί μπαίνει ενα τεράστιο stop. Μια τεράστια τελεία.
Η ταυτότητα μας είναι η ανθρωπινότητα μας. Αυτή που έπλασε ο Θεός και για την οποία σταυρώθηκε κι Αναστήθηκε ο Χριστός.
Κάθε άλλος προσδιορισμός είναι ψευδής ταυτότητα.
Μια ταυτότητα υπάρχει, εκείνη του ανθρώπου.
Πρέπει όλοι μας να αντισταθούμε στο σκοτάδι και την κόλαση της απανθρωπιάς, του μίσους και του ρατσισμού. Και θα μου πείτε μα εδώ που ειναι ο ρατσισμός;
Μα σαφέστατα στην εξουσία της δύναμης. Στην εξουσία να ορίζω “εγω” ο “δυνατός” ποιον μπορώ ή δεν μπορώ να πετάξω στην θάλασσα.
Να ορίζω εγω με ποιον με “παίρνει” να τα βάλω. Τον “έχω” είναι του χεριού μου, μπορώ ρε παιδί μου να κάνω οτι θέλω πάνω του. Να ξεράσω ολο το σκοτάδι της κόλασης μου και να το κάψω, να τον πνίξω, να τον δολοφονήσω.
Σε αυτόν τον κόσμο τους ευαίσθητους και αδύναμους ή τους σταυρώνουμε ή τους τρελαίνουμε. Όμως, ότι πετάει ο κόσμος το μαζεύει ο Θεός.
Καλή ανάπαυση και Ανάσταση Αντώνη μου εκεί που δεν θα είσαι πλέον νέος ή γέρος, έξυπνος ή βλάκας, πλούσιος ή φτωχός, Έλληνας ή Σύριος αλλά Άνθρωπος γεμάτος Φως και Θεό.
π. Λίβυος