Το να ζητάς συγνώμη, δεν σημαίνει πάντα ότι εσύ έκανες το λάθος.
Κυρίως σημαίνει ότι βάζεις τον άλλον πάνω από τον εγωισμό σου, ότι θέλεις πιο πολύ να τα βρεις με τον άλλον παρά να δικαιωθείς, ότι θέλεις πιο πολύ να μείνεις σε σχέση με τον άλλον παρά να νικήσεις τον άλλον που ίσως φταίει.
Το να ζητάς συγνώμη εάν φταις είναι δεδομένο και αυτονόητο, δεν είναι ούτε αρετή, ούτε κάτι εξεζητημένο.
Το να μην ζητάς συγνώμη και συγχώρεση όταν φταις είναι δαιμονικό.
Το να ζητάς όμως συγνώμη ειδικά τότε που δεν φταις, που δεν έσφαλες, είναι θεάρεστο και μακάριο· διότι δείχνει τη νίκη σου επί του εγωισμού.
Το ζητούμενο λοιπόν δεν είναι να δικαιωθούμε με κάθε κόστος, αλλά να συγχωρεθούμε με τον άλλον με κάθε κόστος.
Ακόμα και με το κόστος να φανούμε αδύναμοι και χαζοί.
Εάν δεν είσαι έτοιμος για κάτι τέτοιο, τουλάχιστον μη μου μιλάς για αγάπη και Χριστό…μίλα μου καλύτερα για δικαιοσύνη και νόμους, για τιμωρίες και βραβεία.
Αρχιμ. Παύλος Παπαδόπουλος