Γέροντας Θαδδαίος της Βιτόβνιτσα
Κάποιος πλησίασε κάποτε τον επίσκοπο Νικόλαο (Βελιμίροβιτς) και τον ρώτησε:
«Θα σωθούν οι ψυχές των αμετανόητων αμαρτωλών;».
Εκείνος απάντησε, «Ναι, αν βρεθεί κάποιος που να προσευχηθεί γι’ αυτές.
Είναι εξαιρετικά ευεργετικό αν γίνει σαρανταλείτουργο γι’ αυτές και αν, μετά από αυτό, κάνει κανείς μια δωρεά στην Εκκλησία, ώστε να συνεχιστεί η μνημόνευση τους στη θεία Λειτουργία».
Η Λειτουργία είναι, απ’ όσο ξέρουμε, μια θυσία στον Γολγοθά.
Αυτό σημαίνει ότι ο ίδιος ο Κύριος θυσιάζεται στη θεία λειτουργία.
Όταν ο ιερέας εξάγει από το πρόσφορο τις μερίδες για τους τεθνεώτες και κεκοιμημένους. και αφού λάβει τη θεία Κοινωνία, λέει, «Απόπλυνον, Κύριε, τα αμαρτήματα των ένθάδε μνημονευθέντων δούλων σου τω Αιματί σου τω αγίω».
Η τελειότερη προσευχή για τους κεκοιμημένους
Όπως βλέπετε, αυτή είναι η τελειότερη προσευχή και η μεγαλύτερη θυσία που μπορούμε να προσφέρουμε για τους αγαπημένους μας που έχουν αναχωρήσει για τον Θεό.
Οι λογισμοί καθορίζουν τη ζωή μας, Βίος και διδαχές του γέροντα Θαδδαίου της Βιτόβνιτσα, Εκδόσεις Εν πλω